Het jaar 2018 in vogelvlucht
Dit jaar is gestart met veel pijn aan mijn knie. Zodanig ernstig dat ik vrijwel iedere dag veel pijn had, waardoor het onmogelijk was om überhaupt ook maar een looptraining af te werken. Na een afspraak halfweg januari bij de orthopedisch chirurg verbonden aan het AZ monica bleek dat de enigste oplossing een operatie aan de ITB zou zijn. 2 februari was het dan zover. Na deze operatie mocht ik een week lang mijn knie niet plooien en was ik verplicht dag en nacht een brace te dragen. Ik kon daardoor niet veel meer doen dan rusten, ijs leggen en veel pijnstillers slikken. Na de eerste week kon mijn revalidatie starten. Of ja, ik mocht mijn knie terug plooien, maar de eerste 5 weken na de operatie bestonden dan toch enkel uit mobiliseren van mijn knie en terug proberen te stappen, maar meer dan dat zat er nog niet in. Na 4 weken mocht ik het gelukkig wel al zonder brace proberen. En vanaf week 5 kon ik bij de kinesist starten aan de echte revalidatie. Conditie opbouwen met fietsen op de hometrainer en het terug herwinnen van kracht. Na 8 weken mocht ik terug wat fietsen op mijn koersfiets en ook zwemmen was toegestaan.
26-04 heb ik dan eindelijk groen licht gekregen om te mogen starten met lopen. De maanden mei en juni stonden dan ook voornamelijk in het teken van opbouw van conditie en kracht door de looptrainingen te combineren met zwemmen, fietsen en krachttraining.
Eind juni heb ik dan besloten om de jogging te Waasmunster mee te doen (7,3km). Eigenlijk was ik nog helemaal niet klaar voor een wedstrijd, maar ik wilde toch al eens zien waar ik stond en het leverde toch al een 2e plaats op, ondanks extreem warme omstandigheden.
Met een trainingsstage/vakantie in Texel halfweg juli heb ik terug een stapje voorwaarts kunnen zetten, waarbij ik eind juli aan een vooropgesteld tempo de 5km heb kunnen lopen op de Appelrun met winst als gevolg. 2 weken na deze wedstrijd te Appels heb ik op de 5km streetrun te Denderleeuw de winst gepakt met een tijd van 19.29. De conditie begon dus stilletjes aan te verbeteren, maar ik besefte wel dat ik er nog lang niet was en dat bleek ook tijdens de corrida van Merchtem, waar ik voelde dat een 12km eigenlijk nog iets te vroeg was.
Eind augustus heb ik echter wel al eens de benen getest op een 1500m in Oordegem, waar ik toch al een tijd van 5.01.60 kon neerzetten. Een goede test naar de week erop, waar ik zou proberen om de C-limiet te lopen op de 3000m tijdens een avondmeeting in Ninove. Met een tijd van 10.30.85 kon ik niet meer dan tevreden zijn.
Tussendoor heb ik me nog gewaagd aan de triatlon te Deinze, waar ik mooi 6e kon worden.
Het weekend na de 3000m stond het PK estafetten op het programma, waar ik zou meedoen aan de 4x800m. Met een tijd van 2.21 op 800m en een 2e plaats met de club was dit een geslaagde afsluiter van mijn wel hele korte pisteseizoen.
Daarna volgden nog enkele stratenlopen, waar ik op allen de winst binnen kon slepen. (Molenloop Malderen, Jogging Mollem, Bosmarathon Buggenhout). Ook de triatlon van Mechelen viel nog tussen mijn wedstrijden, maar dit was toch een iets mindere wedstrijd.
21-10 ben ik het winterseizoen gestart met de crosscup Relays te Gent, waar ik de 3000m mocht lopen. Na deze wedstrijd besefte ik dat er nog veel werk aan de winkel was om echt terug op mijn oude niveau te geraken. Eind oktober/begin november stond er dan een trainingsstage in Frankrijk op het programma, waar ik toch wat kilometers heb kunnen draaien.
Met een 13e plaats op de cross te Mechelen en een 11e plaats op de cross te Lokeren kon ik mezelf nog niet helemaal bewijzen op de crossen. Gelukkig kon ik begin december wel al een 5e plaats lopen op de cross te Wespelaar, maar een 10e plaats te Lille, viel dan terug weer wat tegen. De conditie is aan het stijgen, de trainingen gaan vlotter, maar de wedstrijden geven nog niet het verhoopte resultaat.
De rest van de winter zal het verder opbouwen blijven, crossen blijven lopen om in het ritme te geraken en eind februari de korte cross op het Belgisch Kampioenschap, waarmee ik dan hoop het winterseizoen goed af te sluiten.
Al met al was 2018 een bewogen jaar en heb ik terug van 0 moeten beginnen, maar ik ben inmiddels wel op de goede weg terug.
26-04 heb ik dan eindelijk groen licht gekregen om te mogen starten met lopen. De maanden mei en juni stonden dan ook voornamelijk in het teken van opbouw van conditie en kracht door de looptrainingen te combineren met zwemmen, fietsen en krachttraining.
Eind juni heb ik dan besloten om de jogging te Waasmunster mee te doen (7,3km). Eigenlijk was ik nog helemaal niet klaar voor een wedstrijd, maar ik wilde toch al eens zien waar ik stond en het leverde toch al een 2e plaats op, ondanks extreem warme omstandigheden.
Met een trainingsstage/vakantie in Texel halfweg juli heb ik terug een stapje voorwaarts kunnen zetten, waarbij ik eind juli aan een vooropgesteld tempo de 5km heb kunnen lopen op de Appelrun met winst als gevolg. 2 weken na deze wedstrijd te Appels heb ik op de 5km streetrun te Denderleeuw de winst gepakt met een tijd van 19.29. De conditie begon dus stilletjes aan te verbeteren, maar ik besefte wel dat ik er nog lang niet was en dat bleek ook tijdens de corrida van Merchtem, waar ik voelde dat een 12km eigenlijk nog iets te vroeg was.
Eind augustus heb ik echter wel al eens de benen getest op een 1500m in Oordegem, waar ik toch al een tijd van 5.01.60 kon neerzetten. Een goede test naar de week erop, waar ik zou proberen om de C-limiet te lopen op de 3000m tijdens een avondmeeting in Ninove. Met een tijd van 10.30.85 kon ik niet meer dan tevreden zijn.
Tussendoor heb ik me nog gewaagd aan de triatlon te Deinze, waar ik mooi 6e kon worden.
Het weekend na de 3000m stond het PK estafetten op het programma, waar ik zou meedoen aan de 4x800m. Met een tijd van 2.21 op 800m en een 2e plaats met de club was dit een geslaagde afsluiter van mijn wel hele korte pisteseizoen.
Daarna volgden nog enkele stratenlopen, waar ik op allen de winst binnen kon slepen. (Molenloop Malderen, Jogging Mollem, Bosmarathon Buggenhout). Ook de triatlon van Mechelen viel nog tussen mijn wedstrijden, maar dit was toch een iets mindere wedstrijd.
21-10 ben ik het winterseizoen gestart met de crosscup Relays te Gent, waar ik de 3000m mocht lopen. Na deze wedstrijd besefte ik dat er nog veel werk aan de winkel was om echt terug op mijn oude niveau te geraken. Eind oktober/begin november stond er dan een trainingsstage in Frankrijk op het programma, waar ik toch wat kilometers heb kunnen draaien.
Met een 13e plaats op de cross te Mechelen en een 11e plaats op de cross te Lokeren kon ik mezelf nog niet helemaal bewijzen op de crossen. Gelukkig kon ik begin december wel al een 5e plaats lopen op de cross te Wespelaar, maar een 10e plaats te Lille, viel dan terug weer wat tegen. De conditie is aan het stijgen, de trainingen gaan vlotter, maar de wedstrijden geven nog niet het verhoopte resultaat.
De rest van de winter zal het verder opbouwen blijven, crossen blijven lopen om in het ritme te geraken en eind februari de korte cross op het Belgisch Kampioenschap, waarmee ik dan hoop het winterseizoen goed af te sluiten.
Al met al was 2018 een bewogen jaar en heb ik terug van 0 moeten beginnen, maar ik ben inmiddels wel op de goede weg terug.
23-12-2018 Regenachtige dag op de veldloop te Lille
De veldloop te Lille zou vandaag in natte weersomstandigheden plaatsvinden. Bij het oprijden naar Lille was het toch goed aan het doorregenen en ook gedurende de wedstrijd zou de regen nog lichtjes blijven druppelen, al viel het uiteindelijk al bij al wel mee. Na een goede opwarming heb ik mij in tegenstelling tot anders binnen in het gebouw gereedgemaakt, daar we geen tent hadden en het buiten toch wat te nat was. Met nog 5 minuten te gaan ben ik al richting start gestapt, waarbij ik helaas al een natte sok te pakken had, door ergens in het natte zand te stappen, maar ja, de kans dat mijn spikes en sokken droog zouden blijven was toch al miniem.
Van zodra het startschot klonk was ik redelijk goed vertrokken door het natte zand en kon ik mooi aansluiten bij de toch wel grote kopgroep. Helaas bleek al snel dat het tempo toch iets te hoog lag voor mij en heb ik mijn tempo moeten laten zakken. Ik geraakte eventjes niet op het juiste tempo en werd al snel voorbijgesneld door 2 andere atleten, die ik niet direct kon volgen. Het was dan maar proberen snel mijn eigen tempo te vinden. Aan het einde van de eerste ronde werd ik ineens bijgehaald door een groep Masters, waarbij de moed me toch eventjes in de schoenen zonk. Gelukkig kon ik het groepje wel blijven volgen en heb ik in de achterhoede het spoor gevolgd. Stilletjes aan kon ik wel mee toen de eerste 2 atleten van dat groepje wegliepen. Aan het einde van de 2e ronde kon ik in het technische bochtengedeelte het verschil maken en was ik weg van het groepje masters. Met nog 1 ronde te gaan, was het dan ook zaak om mijn positie vast te houden en misschien nog dichter te komen op mijn voorgangers al zou dat geen evidentie zijn. Uiteindelijk is het me gelukt mijn positie vast te houden, door op het einde nog een versnelling te plaatsen en zo was ik 12e van de 49 atleten (10e van de 21 senioren). Het was niet helemaal de plaats en de wedstrijd waar ik op had gehoopt, maar ik ben niet stilgevallen tijdens de wedstrijd en heb toch een deftig tempo aan kunnen houden. Het kan dus alleen maar beter.
Lille is in ieder geval de laatste wedstrijd voor 2018 en hopelijk kan ik in 2019 stappen blijven zetten.
Van zodra het startschot klonk was ik redelijk goed vertrokken door het natte zand en kon ik mooi aansluiten bij de toch wel grote kopgroep. Helaas bleek al snel dat het tempo toch iets te hoog lag voor mij en heb ik mijn tempo moeten laten zakken. Ik geraakte eventjes niet op het juiste tempo en werd al snel voorbijgesneld door 2 andere atleten, die ik niet direct kon volgen. Het was dan maar proberen snel mijn eigen tempo te vinden. Aan het einde van de eerste ronde werd ik ineens bijgehaald door een groep Masters, waarbij de moed me toch eventjes in de schoenen zonk. Gelukkig kon ik het groepje wel blijven volgen en heb ik in de achterhoede het spoor gevolgd. Stilletjes aan kon ik wel mee toen de eerste 2 atleten van dat groepje wegliepen. Aan het einde van de 2e ronde kon ik in het technische bochtengedeelte het verschil maken en was ik weg van het groepje masters. Met nog 1 ronde te gaan, was het dan ook zaak om mijn positie vast te houden en misschien nog dichter te komen op mijn voorgangers al zou dat geen evidentie zijn. Uiteindelijk is het me gelukt mijn positie vast te houden, door op het einde nog een versnelling te plaatsen en zo was ik 12e van de 49 atleten (10e van de 21 senioren). Het was niet helemaal de plaats en de wedstrijd waar ik op had gehoopt, maar ik ben niet stilgevallen tijdens de wedstrijd en heb toch een deftig tempo aan kunnen houden. Het kan dus alleen maar beter.
Lille is in ieder geval de laatste wedstrijd voor 2018 en hopelijk kan ik in 2019 stappen blijven zetten.
02-12-2018 Veldloop Wespelaar
Een week na de veldloop te Lokeren stond vandaag de Cross te Wespelaar op het programma. In de aanloop van deze cross heb ik me een week kunnen weren tegen een verkoudheid, maar mijn weerstand bleek gisteren toch niet hoog genoeg. Gelukkig was het nog maar de eerste dag en echt ziek voelde ik me nog niet, dus het kon nog alle kanten op gaan. Het enigste waar ik vandaag rekening mee zou moeten houden, is het voorkomen van steken. Na een korte verkenning van het parcours leek het me een vrij snelle omloop met weinig scherpe bochten, geen heuvels, enkel oneffen weide, een gladde bocht net voor het ingaan van het bos en een stevige wind.
Het was vandaag gelukkig niet al te koud. Eerder aan de warme kant. Oftewel, een korte broek met een singletje zou genoeg zijn. Ook het klaarmaken voor de start vond ik dit keer minder erg, gezien het niet echt koud was en je daardoor niet bibberend aan de start moest staan.
Bij het klinken van het startschot was ik direct goed vertrokken en kon ik me in de eerste regionen plaatsen. Ik vond al snel een goed ritme, wat ik dacht vol te kunnen houden tot het einde. De eerste ronde kon ik de eerste lopers goed volgen en bevond ik me in een 5e positie. Bij het ingaan van de 2e ronde kwam ik al snel op de vierde positie. Helaas was er op dat moment geen enkel groepje en moest ik alleen tegen de wind opboksen. Halfweg de 2e ronde kwam er iemand van achter, die een tempo hoger was geschakeld. Ik heb geprobeerd dit tempo te blijven volgen, maar gezien ik schrik had voor steken en de push om echt diep te gaan er zo nog niet is, verloor ik wat afstand op haar en kwam ik terug in 5e positie. Met het ingaan van de laatste ronde heb ik mijn tempo weten te behouden, maar een versnelling zat er zo niet meer in. Ik liep echter wel uit op de 6e loopster, maar helaas niet meer dichter in op de 4e loopster. Mijn 5e positie was in ieder geval veilig en ik kon zonder me verder te moeten inspannen als 5e de finish bereiken. Al met al een goede wedstrijd, waar ik toch wat vertrouwen op heb gedaan richting de crossen die dit seizoen nog gaan volgen.
Het was vandaag gelukkig niet al te koud. Eerder aan de warme kant. Oftewel, een korte broek met een singletje zou genoeg zijn. Ook het klaarmaken voor de start vond ik dit keer minder erg, gezien het niet echt koud was en je daardoor niet bibberend aan de start moest staan.
Bij het klinken van het startschot was ik direct goed vertrokken en kon ik me in de eerste regionen plaatsen. Ik vond al snel een goed ritme, wat ik dacht vol te kunnen houden tot het einde. De eerste ronde kon ik de eerste lopers goed volgen en bevond ik me in een 5e positie. Bij het ingaan van de 2e ronde kwam ik al snel op de vierde positie. Helaas was er op dat moment geen enkel groepje en moest ik alleen tegen de wind opboksen. Halfweg de 2e ronde kwam er iemand van achter, die een tempo hoger was geschakeld. Ik heb geprobeerd dit tempo te blijven volgen, maar gezien ik schrik had voor steken en de push om echt diep te gaan er zo nog niet is, verloor ik wat afstand op haar en kwam ik terug in 5e positie. Met het ingaan van de laatste ronde heb ik mijn tempo weten te behouden, maar een versnelling zat er zo niet meer in. Ik liep echter wel uit op de 6e loopster, maar helaas niet meer dichter in op de 4e loopster. Mijn 5e positie was in ieder geval veilig en ik kon zonder me verder te moeten inspannen als 5e de finish bereiken. Al met al een goede wedstrijd, waar ik toch wat vertrouwen op heb gedaan richting de crossen die dit seizoen nog gaan volgen.
25-11-2018 Veldloop Lokeren
De cross van Lokeren was voor mij vandaag volledig onbekend terrein. Eerder had ik hier nog niet gelopen en ook als supporter had ik hier nog niet gestaan. Na een opwarming op het parcours zelf bleek het toch een vrij pittig parcours. Veel bochten en met name ook een paar steile hellingen, die rap opeen zouden volgen. Gezien het vrij koud was vandaag heb ik besloten om toch maar met handschoenen te starten.
Bij de start was ik dit keer vrij slecht weg. Ik vond mijn plaatsje niet en werd direct door de andere atleten weggedrumd, gelukkig kon ik mezelf hier nog wel uitlopen, maar er kwam al snel een trechter, waarna er een lange sliert volgde. Ik zat al snel in het spoor van Lotte en Delphine en de eerste ronde kon ik goed standhouden. De heuvels lagen me wel en de afdalingen gingen vlot. Enkel op het vlakke stuk met bochten verloor ik de focus een klein beetje. De tweede ronde was ik echter de focus wat kwijt. Het klimmen en dalen ging me nog goed af, maar de focus op het vlakke was volledig weg en ik kon mezelf er niet toe zetten om echt door te duwen op het vlakke. Tijdens de 3e ronde ging het echter wat moeizamer. De hellingen gingen nog redelijk, maar al vrij snel daarna kreeg ik een steek onder mijn ribben en kon ik helemaal niet meer duwen. Op dat moment waren er al een paar atleten over mij gegaan en zowel mentaal als fysiek was de fut er niet meer om daar op toe te lopen. Bovendien ging dat ook niet met de steken die ik had. Uiteindelijk ben ik als 11e senior gefinisht. Qua gevoel was dit een betere wedstrijd dan Mechelen, maar de steken hebben een goede positie verhinderd. Al met al voel ik wel dat ik stappen aan het zetten ben, zowel op wedstrijd als training, wat een positief teken is.
Bij de start was ik dit keer vrij slecht weg. Ik vond mijn plaatsje niet en werd direct door de andere atleten weggedrumd, gelukkig kon ik mezelf hier nog wel uitlopen, maar er kwam al snel een trechter, waarna er een lange sliert volgde. Ik zat al snel in het spoor van Lotte en Delphine en de eerste ronde kon ik goed standhouden. De heuvels lagen me wel en de afdalingen gingen vlot. Enkel op het vlakke stuk met bochten verloor ik de focus een klein beetje. De tweede ronde was ik echter de focus wat kwijt. Het klimmen en dalen ging me nog goed af, maar de focus op het vlakke was volledig weg en ik kon mezelf er niet toe zetten om echt door te duwen op het vlakke. Tijdens de 3e ronde ging het echter wat moeizamer. De hellingen gingen nog redelijk, maar al vrij snel daarna kreeg ik een steek onder mijn ribben en kon ik helemaal niet meer duwen. Op dat moment waren er al een paar atleten over mij gegaan en zowel mentaal als fysiek was de fut er niet meer om daar op toe te lopen. Bovendien ging dat ook niet met de steken die ik had. Uiteindelijk ben ik als 11e senior gefinisht. Qua gevoel was dit een betere wedstrijd dan Mechelen, maar de steken hebben een goede positie verhinderd. Al met al voel ik wel dat ik stappen aan het zetten ben, zowel op wedstrijd als training, wat een positief teken is.
11-11-2018 Cross Mechelen
Vandaag stond er voor het eerst sinds tijden een individuele veldloop op het programma. Al bij de opwarming voelde ik dat mijn benen niet helemaal fris zaten, maar kom, ik zou tijdens de wedstrijd wel zien hoe het zou verlopen. Vanaf het startschot was ik direct goed weg en kon ik mee naar voor schuiven in het spoor van Lotte. De eerste ronde kon ik dit tempo goed volhouden, maar de 2e ronde ging het toch wat moeizamer. Ik vond mijn ritme niet meer en verloor altijd op hetzelfde stuk veel tijd op de rest. De motivatie was er op dat moment dan ook nog niet om telkens weer het gat te dichten. Met nog 1 ronde te gaan ben ik in de eerste halve ronde veel tijd en afstand verloren op enkele andere atleten en dit gat werd groter na het heuvel en zandgedeelte. Mijn benen liepen stilletjes aan vol en als ik sneller wou gaan, kreeg ik steken, maar toch heb ik me nog weten te herpakken om voor ongeveer 400 meter een versnelling te plaatsen om zo 2 plaatsjes op te schuiven en n in het zog van de rest te finishen. Uiteindelijk ben ik als 13e van de 47 senioren vrouwen gefinisht en als 18e van de 93 bij de junioren/senioren/masters samen. Al met al voor een eerste cross geen slecht resultaat. De volgende veldloop zal over 2 weekjes de veldloop te Lokeren zijn, waar ik toch hoop mee voorin het veld te strijden.
04-11-2018 Stage CENTRE SPORTIF Espace 1000 Sources Corrèze
Op zaterdag 27 oktober stonden we om 6u ’s ochtends al aan de atletiekpiste in Lebbeke gereed om te vertrekken richting Frankrijk. Helaas wel in de regen. Nog geen goed uur onderweg was er al een eerste stop, gezien onze trainer Bart toch behoorlijk ziek was. Bij Rijsel stonden we dan nog lang in de file, maar gelukkig waren we daarna dan toch de grens over in Frankrijk. Vanaf de eerste stop daar heb ik het stuur overgenomen van Bart. Eerst een beetje oefenen op het terrein en zodra ik dacht dat ik wel zou kunnen rijden zijn we vertrokken. In het begin was het een beetje wennen om met een groot busje te rijden, waar we met 9 man inzaten, maar op een gegeven moment ging dat wat vlotter. Ik moest er gewoon voor zorgen dat ik het witte busje waar Eric in reed en de Duster waar Gentil in reed volgde. Ik ben ze echter nog voor Parijs eventjes kwijt geraakt, maar gelukkig konden we elkaar bereiken en zijn we ergens aan een tankstation gestopt, waarna we weer allemaal bijeen waren.
Op een gegeven moment reden we in plaats van rond Parijs, ineens door Parijs. Oei, dat was toch wat minder qua verkeer, hoewel we wel veel bezienswaardigheden hebben gezien. Na Parijs viel het qua verkeer gelukkig wel wat mee en konden we goed doorrijden. Het was echter wel nog vele uren rijden. Bij een voorlaatste stop bleken we nog 126 km te moeten rijden. En daarvan was een groot deel nog op bochtige smalle wegen bergop en bergaf, wat toch niet evident was. Om kwart na 5 waren we dan eindelijk op onze bestemming.
Daarna was het wat rusten om ons dan om 19u richting de eetzaal te begeven. De eerste avond was het dan vroeg gaan slapen om uitgerust te zijn voor de rest van de week.
De rest van de dagen stond onze wekker om 7u en konden we om half 8 aan het ontbijt aanschuiven. Dit ontbijt bestond met name uit pistoletjes met honing en of confituur. Daarnaast konden we wat yoghurt nemen, cruesli of cornflakes en thee, melk, koffie of chocolademelk.
Na het ontbijt hadden we altijd nog eventjes wat rust waarna we ons om half 10/10u aangekleed richting de training konden begeven. Dit was de eerste dag een verkenningsloopje, maar ook aquajoggen, herstelloopjes, duurlopen en T2 trainingen stonden op ons programma in de loop van de week. Het mooiste was toch wel onze duurloop van 16km onder leiding van plaatselijke gidsen. Het was een zware duurloop met veel hoogtemeters, maar de omgeving was prachtig, ondanks het miezerige weer.
Na alle trainingen konden we een warme douche nemen om dan rond 12u terug aan tafel te schuiven voor het middagmaal. Het eten was niet altijd even lekker, maar gelukkig was er altijd nog stokbrood met kaas. Na het middageten was er altijd wat rust voorzien, waarin we af en toe eens naar de winkel konden, wat lezen, een wandeling. Daar waren we vrij in.
Rond 15u/16u stond er nog een 2e training op het programma. Onder andere een minutenloop, indoortrainingen, aquajoggen, duurlopen en T2 trainingen zijn de revue gepasseerd.
Enkel maandagmiddag was het een zware training in de ijzige sneeuw. Om 19u 's avonds was het avondeten.
Na het avondeten was er altijd nog een activiteit voorzien. Dit waren onder andere een pingpongtoernooi, een Quiz, een spelletjesavond, badminton. Er was altijd wel iets te doen. Rond 22u was het dan tijd om te slapen en de dag nadien begon de dag terug opnieuw. De zaterdag erop zijn we rond half 9 vertrokken uit Bugeat aan de lange rit terug naar huis. Na enkele keren stoppen is de reis gelukkig vlot verlopen en waren we rond 18.15 terug in Lebbeke. En daarmee zat onze trainingsstage erop. Al met al een geslaagde stage, ondanks het iets mindere en koude weer in Frankrijk. Nu zal het komende week wat rustiger zijn om dan volgende week zondag aan de start te staan van de Cross te Mechelen.
Op een gegeven moment reden we in plaats van rond Parijs, ineens door Parijs. Oei, dat was toch wat minder qua verkeer, hoewel we wel veel bezienswaardigheden hebben gezien. Na Parijs viel het qua verkeer gelukkig wel wat mee en konden we goed doorrijden. Het was echter wel nog vele uren rijden. Bij een voorlaatste stop bleken we nog 126 km te moeten rijden. En daarvan was een groot deel nog op bochtige smalle wegen bergop en bergaf, wat toch niet evident was. Om kwart na 5 waren we dan eindelijk op onze bestemming.
Daarna was het wat rusten om ons dan om 19u richting de eetzaal te begeven. De eerste avond was het dan vroeg gaan slapen om uitgerust te zijn voor de rest van de week.
De rest van de dagen stond onze wekker om 7u en konden we om half 8 aan het ontbijt aanschuiven. Dit ontbijt bestond met name uit pistoletjes met honing en of confituur. Daarnaast konden we wat yoghurt nemen, cruesli of cornflakes en thee, melk, koffie of chocolademelk.
Na het ontbijt hadden we altijd nog eventjes wat rust waarna we ons om half 10/10u aangekleed richting de training konden begeven. Dit was de eerste dag een verkenningsloopje, maar ook aquajoggen, herstelloopjes, duurlopen en T2 trainingen stonden op ons programma in de loop van de week. Het mooiste was toch wel onze duurloop van 16km onder leiding van plaatselijke gidsen. Het was een zware duurloop met veel hoogtemeters, maar de omgeving was prachtig, ondanks het miezerige weer.
Na alle trainingen konden we een warme douche nemen om dan rond 12u terug aan tafel te schuiven voor het middagmaal. Het eten was niet altijd even lekker, maar gelukkig was er altijd nog stokbrood met kaas. Na het middageten was er altijd wat rust voorzien, waarin we af en toe eens naar de winkel konden, wat lezen, een wandeling. Daar waren we vrij in.
Rond 15u/16u stond er nog een 2e training op het programma. Onder andere een minutenloop, indoortrainingen, aquajoggen, duurlopen en T2 trainingen zijn de revue gepasseerd.
Enkel maandagmiddag was het een zware training in de ijzige sneeuw. Om 19u 's avonds was het avondeten.
Na het avondeten was er altijd nog een activiteit voorzien. Dit waren onder andere een pingpongtoernooi, een Quiz, een spelletjesavond, badminton. Er was altijd wel iets te doen. Rond 22u was het dan tijd om te slapen en de dag nadien begon de dag terug opnieuw. De zaterdag erop zijn we rond half 9 vertrokken uit Bugeat aan de lange rit terug naar huis. Na enkele keren stoppen is de reis gelukkig vlot verlopen en waren we rond 18.15 terug in Lebbeke. En daarmee zat onze trainingsstage erop. Al met al een geslaagde stage, ondanks het iets mindere en koude weer in Frankrijk. Nu zal het komende week wat rustiger zijn om dan volgende week zondag aan de start te staan van de Cross te Mechelen.
21-10-2018 Start cross-seizoen met Cross Cup Relays te Gent
Na een volledig winterseizoen zonder crossen, buiten de cross te Lille, stond ik vandaag samen met Lotte en Delphine aan de start van de cross cup relays te Gent. Na een goede opwarming en wat loopoefeningen had ik nog tijd genoeg om me klaar te maken vooraleer ik me naar de wisselzone moest begeven. Lotte stond op dat moment al aan de start voor haar 1000m. Toen de eerste lopers vertrokken waren mochten de 2e loopsters zich al klaarmaken in de aflossingszone en mocht ik als 3e loopster naar binnen. Lotte kon haar stok als 7e afgeven aan Delphine en nu was het aan haar om een goede 1500m te lopen. Ik mocht me op dat moment ook al klaarzetten in de aflossingszone. De helft van de loopsters aan de ene zijlijn en de andere helft aan de andere zijlijn. Met toch wel behoorlijk wat toppers rond mij, was het afwachten wat ik nog in de benen had voor een goede positie.
Na een goede 1500m van Delphine was het aan mij. Ik kon het stokje goed overnemen en vanaf dan was mijn 3000m gestart.
In het begin was ik vlot vertrokken, maar ik was nog niet gestart of Nina Lauwaert was me al gepasseerd.
Het was na een goed begin zoeken naar het juiste tempo wat ik 3000m zou kunnen volhouden. Dit ging goed en ik bleef tot aan de zandstrook op de 17e plaats lopen. Helaas verliep het vanaf de zandstrook toch wat minder vlot. Ik vond mijn ritme niet in het zand en kwam er verre van fris uit. En helaas moest er dan nog een ronde van 1500m afgelegd worden. Heel stilletjes geraakte ik wel weer terug in een beter ritme, maar de fut om te volgen als ik ingehaald was, was er zo nog niet. Ik liet het een klein beetje liggen en zo kwam ik steeds wat verder in het pak te liggen. De laatste zandstrook die er nog aan kwam was er een beetje te veel aan. Mijn benen liepen vol en de energie om een laatste eindsprint te trekken om zo nog net voor te liggen was er zo niet. Uiteindelijk ben ik de finish gepasseerd als 25e. Niet helemaal wat ik er van verwacht had, maar het ritme om te crossen gaat nog moeten komen. Evenals een goede conditie. Mijn eerste 1500m was in ieder geval niet slecht, maar het is jammer dat ik dat tempo de 2e ronde niet heb kunnen volhouden.
Hopelijk kan ik na een goede stage terug beginnen aan een goede winter en zullen de komende crossen stap voor stap beter verlopen.
In ieder geval was het wel een wedstrijd met een goede sfeer en veel supporters. En zo heb ik mijn eerste crosstraining achter de rug.
Na een goede 1500m van Delphine was het aan mij. Ik kon het stokje goed overnemen en vanaf dan was mijn 3000m gestart.
In het begin was ik vlot vertrokken, maar ik was nog niet gestart of Nina Lauwaert was me al gepasseerd.
Het was na een goed begin zoeken naar het juiste tempo wat ik 3000m zou kunnen volhouden. Dit ging goed en ik bleef tot aan de zandstrook op de 17e plaats lopen. Helaas verliep het vanaf de zandstrook toch wat minder vlot. Ik vond mijn ritme niet in het zand en kwam er verre van fris uit. En helaas moest er dan nog een ronde van 1500m afgelegd worden. Heel stilletjes geraakte ik wel weer terug in een beter ritme, maar de fut om te volgen als ik ingehaald was, was er zo nog niet. Ik liet het een klein beetje liggen en zo kwam ik steeds wat verder in het pak te liggen. De laatste zandstrook die er nog aan kwam was er een beetje te veel aan. Mijn benen liepen vol en de energie om een laatste eindsprint te trekken om zo nog net voor te liggen was er zo niet. Uiteindelijk ben ik de finish gepasseerd als 25e. Niet helemaal wat ik er van verwacht had, maar het ritme om te crossen gaat nog moeten komen. Evenals een goede conditie. Mijn eerste 1500m was in ieder geval niet slecht, maar het is jammer dat ik dat tempo de 2e ronde niet heb kunnen volhouden.
Hopelijk kan ik na een goede stage terug beginnen aan een goede winter en zullen de komende crossen stap voor stap beter verlopen.
In ieder geval was het wel een wedstrijd met een goede sfeer en veel supporters. En zo heb ik mijn eerste crosstraining achter de rug.
02-10-2018 Overzicht zomerseizoen
Na een operatie aan de illiotibiale band in februari is mijn zomerseizoen maar laat gestart. De eerste 3 maanden na de operatie mocht ik nog niet lopen en ik was dan ook aangewezen op zwemmen, krachttraining, fietsen en wat luttele loopoefeningen ter voorbereiding op het lopen. Eind april mocht ik dan eindelijk starten met het opbouwen van het lopen. Weliswaar via een start to run schema, maar kom, ik mocht weer lopen. Het zou echter de start zijn van een lange warme zomer en temperaturen, die niet ideaal waren om terug op te bouwen.
Hoewel het eigenlijk nog wat te vroeg was om al een wedstrijd mee te doen, heb ik eind juni toch besloten om mee te doen aan de jogging van Waasmunster, waar ik in een warme editie beslag kon leggen op de 2e plaats. Tijdens een stage in juli op het Nederlandse eiland Texel, kon ik mijn conditie nog wat verder omhoog werken door het lopen met mountainbiken en zwemmen af te wisselen en kon ik de strandloop over 4 km winnen bij de vrouwen in een toch deftige tijd. Eind juli kon ik mijn vorm al eens testen op de 5km Appelrun te Appels, waar ik mijn vooropgestelde tijd kon lopen en daarmee ook de winst kon pakken. 2 weekjes later heb ik de gok gewaagd om een iets snellere tijd te lopen op de 5km in Denderleeuw. Na een iets te snelle start was het toch enkele kilometers afzien, maar met een tijd van 19.29 op de 5km was ik al op de goede weg terug en winst was mooi meegenomen. Nog geen week later stond er een iets langere wedstrijd op het programma. De corrida van Merchtem. 12km. Ik was echter een paar dagen daarvoor wat ziek geworden en ik stond dan ook verre van fit aan de start. In het begin heb ik geprobeerd de kop te volgen, maar het tempo wat gelopen werd was op dat moment nog wat te hoog gegrepen. Een 4e plaats in 48.35 en onderweg een vrij constant tempo hebben er toch een goede trainingsprikkel van gemaakt.
Tegen het einde van augustus wilde ik toch eens proberen nog een pistewedstrijd mee te nemen in mijn schema. De sprintmeeting in Oordegem was dan ook ideaal voor mij. Helaas waren er niet al te veel deelnemers op de 1500m en heb ik van begin tot eind op kop gelopen met een tijd van 5.01 als gevolg.
Gezien ik de hele zomer al mijn trainingen van het lopen heb afgewisseld met zwemmen en fietsen was het een logisch besluit om eind augustus eens een triatlon te proberen. De sprinttriatlon van Deinze viel echter wel een paar dagen na de 1500m. Na een iets minder zwemnummer en een tochtje van 20km alleen op de fiets was het lopen nog redelijk en kon ik als 6e vrouw finishen. Een paar dagen later besloot ik op een woensdagavond de limiet op de 3000m te lopen voor het B en of C-statuut van Lebbeke. Ik was vertrokken voor een tijd van 10.21 en halfweg zat ik nog goed op schema met een doorkomst van 5.06, maar helaas kon ik dit niet volledig doortrekken en was 10.21 onhaalbaar. Uiteindelijk ben ik gefinisht in 10.30 en daarmee had ik het C-statuut veilig gesteld. Ik had een paar dagen de tijd om te herstellen, want begin september, op zondag stond het PK-estafetten 4x800 op het programma. Ik was juist op tijd hersteld van mijn spierpijn en heb mezelf verbaasd door individueel een tijd van 2.21 te lopen en als 2e loopster van een 4e naar een 2e plaats te lopen, wat mijn teamgenoten hebben kunnen behouden. Met deze 800m heb ik mijn pisteseizoen stop gezet om verder op te bouwen richting winterseizoen.
Na deze pistewedstrijden heb ik nog een paar stratenlopen meegedaan om aan 12 wedstrijden te geraken dit jaar. Onder andere de molenloop in Malderen waar ik de 3km bij de vrouwen gewonnen heb, de jogging in Mollem waar ik de 5km bij de vrouwen gewonnen heb en de Jogging op de Bosmarathon te Buggenhout waar ik eerste was bij de vrouwen op de 11,7km. Daarnaast heb ik me nog eens gewaagd aan de Triatlon te Mechelen, waar ik 12e ben geworden.
Na deze wedstrijden ga ik nu een korte rustperiode qua wedstrijden inlassen om mijn cross-seizoen 21 oktober te starten met de cross-cup Relays te Gent.
Hoewel het eigenlijk nog wat te vroeg was om al een wedstrijd mee te doen, heb ik eind juni toch besloten om mee te doen aan de jogging van Waasmunster, waar ik in een warme editie beslag kon leggen op de 2e plaats. Tijdens een stage in juli op het Nederlandse eiland Texel, kon ik mijn conditie nog wat verder omhoog werken door het lopen met mountainbiken en zwemmen af te wisselen en kon ik de strandloop over 4 km winnen bij de vrouwen in een toch deftige tijd. Eind juli kon ik mijn vorm al eens testen op de 5km Appelrun te Appels, waar ik mijn vooropgestelde tijd kon lopen en daarmee ook de winst kon pakken. 2 weekjes later heb ik de gok gewaagd om een iets snellere tijd te lopen op de 5km in Denderleeuw. Na een iets te snelle start was het toch enkele kilometers afzien, maar met een tijd van 19.29 op de 5km was ik al op de goede weg terug en winst was mooi meegenomen. Nog geen week later stond er een iets langere wedstrijd op het programma. De corrida van Merchtem. 12km. Ik was echter een paar dagen daarvoor wat ziek geworden en ik stond dan ook verre van fit aan de start. In het begin heb ik geprobeerd de kop te volgen, maar het tempo wat gelopen werd was op dat moment nog wat te hoog gegrepen. Een 4e plaats in 48.35 en onderweg een vrij constant tempo hebben er toch een goede trainingsprikkel van gemaakt.
Tegen het einde van augustus wilde ik toch eens proberen nog een pistewedstrijd mee te nemen in mijn schema. De sprintmeeting in Oordegem was dan ook ideaal voor mij. Helaas waren er niet al te veel deelnemers op de 1500m en heb ik van begin tot eind op kop gelopen met een tijd van 5.01 als gevolg.
Gezien ik de hele zomer al mijn trainingen van het lopen heb afgewisseld met zwemmen en fietsen was het een logisch besluit om eind augustus eens een triatlon te proberen. De sprinttriatlon van Deinze viel echter wel een paar dagen na de 1500m. Na een iets minder zwemnummer en een tochtje van 20km alleen op de fiets was het lopen nog redelijk en kon ik als 6e vrouw finishen. Een paar dagen later besloot ik op een woensdagavond de limiet op de 3000m te lopen voor het B en of C-statuut van Lebbeke. Ik was vertrokken voor een tijd van 10.21 en halfweg zat ik nog goed op schema met een doorkomst van 5.06, maar helaas kon ik dit niet volledig doortrekken en was 10.21 onhaalbaar. Uiteindelijk ben ik gefinisht in 10.30 en daarmee had ik het C-statuut veilig gesteld. Ik had een paar dagen de tijd om te herstellen, want begin september, op zondag stond het PK-estafetten 4x800 op het programma. Ik was juist op tijd hersteld van mijn spierpijn en heb mezelf verbaasd door individueel een tijd van 2.21 te lopen en als 2e loopster van een 4e naar een 2e plaats te lopen, wat mijn teamgenoten hebben kunnen behouden. Met deze 800m heb ik mijn pisteseizoen stop gezet om verder op te bouwen richting winterseizoen.
Na deze pistewedstrijden heb ik nog een paar stratenlopen meegedaan om aan 12 wedstrijden te geraken dit jaar. Onder andere de molenloop in Malderen waar ik de 3km bij de vrouwen gewonnen heb, de jogging in Mollem waar ik de 5km bij de vrouwen gewonnen heb en de Jogging op de Bosmarathon te Buggenhout waar ik eerste was bij de vrouwen op de 11,7km. Daarnaast heb ik me nog eens gewaagd aan de Triatlon te Mechelen, waar ik 12e ben geworden.
Na deze wedstrijden ga ik nu een korte rustperiode qua wedstrijden inlassen om mijn cross-seizoen 21 oktober te starten met de cross-cup Relays te Gent.
30-09-2018 Vlotte winst op Jogging Bosmarathon Buggenhout
Net als vorige week in Mollem was dit voor mij niet zozeer een wedstrijd waar ik voluit wou gaan, maar zou het een wedstrijd worden, waar ik naar gevoel wou lopen. Dit keer was er echter niets waar ik me voor moest sparen, dus het tempo mocht wel wat hoger liggen dan vorige week.
Na een vlotte start merkte ik al snel dat ik alleen liep. De snelle mannen waren er al vandoor en er bleef zo nog een enkeling rond mijn tempo hangen. Achter mij was er al niets meer te zien. In het begin was het dan ook een beetje het juiste tempo vinden om de 11,7 km goed te volbrengen. In het bos aangekomen kwam ik op een gegeven moment bij een andere loper, waar ik een tijdje bij in de buurt ben gebleven, maar waarbij ik al snel merkte dat het tempo voor hem iets te hoog lag na halfweg. Van achter kwam er dan nog een loper, die mij voorbij stak in het bos. In eerste instantie dacht ik dat hij een hoger tempo had dan mij, maar hij bleef gedurende het stuk in het bos toch op dezelfde afstand steken. Voor mij zag ik wel nog een loper die aan het vertragen was en die heb ik in het bos dan nog voorbijgestoken. Toen we bijna het bos uit mochten lopen heb ik mijn tempo iets verhoogd, zodat ik bij de andere loper zou komen, die mij eerder voorbij was gestoken. Ik voelde mij goed en het was het proberen waard om nog een paar kilometer aan goed tempo door te lopen. De laatste 3 km zijn we dan bijeen gebleven aan een goed tempo. Helaas verliep de laatste 3 km wel niet zonder problemen. In eerste instantie kwam er ons een groep fietsers voorbij die op de draai naar links in de weg stonden om de bocht naar links goed te nemen. Op het stuk richting Buggenhout richting de boskapel kwam er dan ook nog een stepper vanuit de andere richting, waarbij een botsing nipt was voorkomen, door nog snel op een borduur te springen. Gelukkig waren en nadien geen problemen meer en kon ik samen met de andere loper mijn wedstrijd voortzetten. Uiteindelijk zijn we tot de finish bijeen gebleven en ben ik juist luttele seconden voor hem gefinisht als 7e in totaal van de 158 lopers, maar als 1e vrouw.
In een tijd van 47.41 op 11,7 km heb ik daarmee ongeveer even snel gelopen als in Merchtem eerder dit jaar, maar het gevoel was wel veel beter. Toen kwam ik volledig uitgeput over de finish en nu had ik toch nog een klein beetje energie op overschot.
Na een vlotte start merkte ik al snel dat ik alleen liep. De snelle mannen waren er al vandoor en er bleef zo nog een enkeling rond mijn tempo hangen. Achter mij was er al niets meer te zien. In het begin was het dan ook een beetje het juiste tempo vinden om de 11,7 km goed te volbrengen. In het bos aangekomen kwam ik op een gegeven moment bij een andere loper, waar ik een tijdje bij in de buurt ben gebleven, maar waarbij ik al snel merkte dat het tempo voor hem iets te hoog lag na halfweg. Van achter kwam er dan nog een loper, die mij voorbij stak in het bos. In eerste instantie dacht ik dat hij een hoger tempo had dan mij, maar hij bleef gedurende het stuk in het bos toch op dezelfde afstand steken. Voor mij zag ik wel nog een loper die aan het vertragen was en die heb ik in het bos dan nog voorbijgestoken. Toen we bijna het bos uit mochten lopen heb ik mijn tempo iets verhoogd, zodat ik bij de andere loper zou komen, die mij eerder voorbij was gestoken. Ik voelde mij goed en het was het proberen waard om nog een paar kilometer aan goed tempo door te lopen. De laatste 3 km zijn we dan bijeen gebleven aan een goed tempo. Helaas verliep de laatste 3 km wel niet zonder problemen. In eerste instantie kwam er ons een groep fietsers voorbij die op de draai naar links in de weg stonden om de bocht naar links goed te nemen. Op het stuk richting Buggenhout richting de boskapel kwam er dan ook nog een stepper vanuit de andere richting, waarbij een botsing nipt was voorkomen, door nog snel op een borduur te springen. Gelukkig waren en nadien geen problemen meer en kon ik samen met de andere loper mijn wedstrijd voortzetten. Uiteindelijk zijn we tot de finish bijeen gebleven en ben ik juist luttele seconden voor hem gefinisht als 7e in totaal van de 158 lopers, maar als 1e vrouw.
In een tijd van 47.41 op 11,7 km heb ik daarmee ongeveer even snel gelopen als in Merchtem eerder dit jaar, maar het gevoel was wel veel beter. Toen kwam ik volledig uitgeput over de finish en nu had ik toch nog een klein beetje energie op overschot.
22-09-2018 Voor het 2e jaar op rij winst op de 5km Jogging te Mollem
Deze wedstrijd was niet zozeer als wedstrijd bedoelt, maar eerder als een mooi kort duurloopje, waarbij ik hopelijk niet al te veel krachten moest verspillen, gezien er morgen een lactaattest op het programma staat. Na een niet al te lange opwarming stond ik dan aan de start met een heel ander gevoel dan anders. Op winst was ik wel uit, maar hoe snel ik daarvoor moest lopen was afhankelijk van de rest van het deelnemersveld.
Het weer zat ons echter niet mee en de laatste minuten voor de start was het toch goed aan het regenen. Ik heb dan ook zolang mogelijk mijn jasje aangehouden tot 2 minuten voor de start. Zodra het startschot klonk was het afwachtend lopen. Ik heb de eersten laten passeren tot er een andere vrouw mij zou passeren. Dit bleek de minieme Nienke te zijn van de atletiekclub. Zij bleek voor mij een perfect tempo te hebben, waarbij ik wel vlotjes liep, maar niet zozeer moe was op dat tempo. Tot 3,5 km ben ik dan ook bij Nienke gebleven. Een andere deelneemster was mij eerder al gepasseerd, maar die liep de 10km en daar moest ik dan ook niet naar kijken. Ze liep echter niet ver voor mij en vanaf het moment dat ik de korte steile helling op was gelopen liep ik er snel naartoe en erover. Het was dan nog maar 1 km naar de finish. Met nog een lange helling naar de finish kwam ik zoals gehoopt als eerste vrouw over de finish voor de 5 km. En zo had ik zonder al te veel krachten te verspillen een mooie beker, een bos bloemen en een fruitmand gewonnen. Nu staat er voor volgende week enkel nog de 11,7 km Jogging op de bosmarathon te Buggenhout op het programma en dan is het een paar weekjes opbouwen richting de eerste wedstrijden in het veld.
Het weer zat ons echter niet mee en de laatste minuten voor de start was het toch goed aan het regenen. Ik heb dan ook zolang mogelijk mijn jasje aangehouden tot 2 minuten voor de start. Zodra het startschot klonk was het afwachtend lopen. Ik heb de eersten laten passeren tot er een andere vrouw mij zou passeren. Dit bleek de minieme Nienke te zijn van de atletiekclub. Zij bleek voor mij een perfect tempo te hebben, waarbij ik wel vlotjes liep, maar niet zozeer moe was op dat tempo. Tot 3,5 km ben ik dan ook bij Nienke gebleven. Een andere deelneemster was mij eerder al gepasseerd, maar die liep de 10km en daar moest ik dan ook niet naar kijken. Ze liep echter niet ver voor mij en vanaf het moment dat ik de korte steile helling op was gelopen liep ik er snel naartoe en erover. Het was dan nog maar 1 km naar de finish. Met nog een lange helling naar de finish kwam ik zoals gehoopt als eerste vrouw over de finish voor de 5 km. En zo had ik zonder al te veel krachten te verspillen een mooie beker, een bos bloemen en een fruitmand gewonnen. Nu staat er voor volgende week enkel nog de 11,7 km Jogging op de bosmarathon te Buggenhout op het programma en dan is het een paar weekjes opbouwen richting de eerste wedstrijden in het veld.
16-09-2018 Triatlon Mechelen
Na een minder weekje en veel rust ten gevolge van een serieuze verkoudheid stond er vandaag een triatlon op het programma. Ik was al vroeg wakker en had gelukkig weer terug wat energie. Om 8u moesten we al vertrekken richting Hombeek (Mechelen), gezien de start al om 10u zou zijn. Met de auto stonden we helaas wel wat verder dan gedacht, waardoor ik iets minder tijd had om de wisselzones gereed te maken en dan ook nog op te warmen. Het was dan ook een beetje spurten. Eerst inschrijven, dan mijn loopschoenen in de eerste wisselzone droppen en dan richting de 2e wisselzone om mijn fiets, helm, nummer en al het andere gerief te installeren. Ik had dan juist nog wat tijd om een kilometertje of 2 in te lopen, waarna ik mijn wetsuit al aan mocht doen.
Daar stond ik dan, op het strand met nog vele andere triatleten, te wachten tot het startschot zou klinken en we het water (18,5 graden) in mochten lopen. Een beetje zenuwachtig, dat wel. Om 10u exact klonk dan het startschot om te mogen vertrekken. In het begin volledige chaos met toch een paar tikken tot gevolg en over anderen heen zwemmen tot ik mijn plaatsje vond. Op een gegeven moment raakte ik een klein beetje mijn ritme kwijt doordat ik de juiste ademhaling niet vond, maar gelukkig kon ik de paniek bedwingen en ging het zwemmen tot aan de eerste boei vrij vlot zonder problemen. Van de 1e naar de 2e boei was dat een ander verhaal. Ineens was ik de zwemmers voor mij kwijt en was ik ook de boei uit het zicht verloren. Een keer links kijken leverde me op dat ik niet naar links moest, rechtdoor was het ook niet, dan maar eens rechts kijken. Oei, de boei en de zwemmers lagen ineens toch ver rechts van mij. Tja, herpakken dan maar en slag per slag naar de 2e boei zwemmen. Daar omheen en dan richting de boeien waar we het water mochten verlaten. Gelukkig was het zo ver niet meer en kon ik het water zonder problemen verlaten na 15.35 minuten. Toch een halve minuut sneller dan in Deinze, ondanks een omweg.
Dan nog naar de wisselzone van de fiets. Na een stukje lopen en gelijktijdig mijn wetsuit uit krijgen, was het nog wat prutswerk om de rest van mijn wetsuit uit te krijgen. Daarna snel mijn helm op doen, nummer om en de fiets nemen. Na een stukje lopen in de wisselzone zelf mocht ik mijn fiets opspringen. Niet helemaal perfect, maar uiteindelijk kon ik dan toch vertrekken.
De eerste fietsers, die net voor mij uit de wisselzone waren had ik al vrij rap ingehaald. Het was dan ook noodzaak om te gaan jagen. Met een eerste stuk met de wind mee was dat goed te doen. Het stuk tegenwind terug langs de Deile was al wat zwaarder. Helaas vond ik in de eerste ronde geen enkel wiel. Dan maar de 2e ronde starten. Stelselmatig kon ik wel wat fietsers inhalen, maar een wiel vinden met iemand die mijn tempo aan het fietsen was, was toch niet evident. Aan het einde van het stuk met de wind mee kwam er ineens een grote groep mannen voorbij. Hier heb ik me voor enkele meters wel achter kunnen zetten tot aan de bocht, waar ik ze al rap kwijt was helaas. Het laatste stuk tegenwind viel dan toch wat tegen. Volledig alleen met als enige tegenstander de wind en mezelf.
Na een goede wisselzone was ik goed vertrokken voor de laatste 5 km lopen. Er zat nog voldoende energie in de benen en ik was dan ook aan een mooi tempo gestart. Helaas was dit van korte duur. Na nog geen 800m kreeg ik ineens een pijnlijke steek onder mijn ribben, waardoor ik wel moest vertragen. Dit hielp echter toch niet voldoende. Dan maar te voet een stukje verder. Stilletjes aan ben ik terug beginnen te lopen. Eerst traag en dan wat sneller. De motivatie was echter volledig weg. Na halfweg begon ik er toch wat door te komen en heb ik het tempo wat verhoogd. Mijn laatste 2 km waren dan ook terug op een goed tempo. Een geweldige tijd zat er niet meer in, maar met 20.19 minuten op 5 km kan ik ook niet echt ontevreden zijn gezien de omstandigheden.
Uiteindelijk heb ik 2 minuten sneller gefietst dan in Deinze op dezelfde afstand en had ik een gelijkaardige looptijd. Al met al kon ik dus echt wel tevreden zijn met mijn prestatie.
En een 12e plaats bij de vrouwen was mooi meegenomen.
Nu staan er enkel nog 2 stratenlopen in het verschiet en dan zijn er een paar weken geen wedstrijden gepland tot aan de start van het winterseizoen.
Daar stond ik dan, op het strand met nog vele andere triatleten, te wachten tot het startschot zou klinken en we het water (18,5 graden) in mochten lopen. Een beetje zenuwachtig, dat wel. Om 10u exact klonk dan het startschot om te mogen vertrekken. In het begin volledige chaos met toch een paar tikken tot gevolg en over anderen heen zwemmen tot ik mijn plaatsje vond. Op een gegeven moment raakte ik een klein beetje mijn ritme kwijt doordat ik de juiste ademhaling niet vond, maar gelukkig kon ik de paniek bedwingen en ging het zwemmen tot aan de eerste boei vrij vlot zonder problemen. Van de 1e naar de 2e boei was dat een ander verhaal. Ineens was ik de zwemmers voor mij kwijt en was ik ook de boei uit het zicht verloren. Een keer links kijken leverde me op dat ik niet naar links moest, rechtdoor was het ook niet, dan maar eens rechts kijken. Oei, de boei en de zwemmers lagen ineens toch ver rechts van mij. Tja, herpakken dan maar en slag per slag naar de 2e boei zwemmen. Daar omheen en dan richting de boeien waar we het water mochten verlaten. Gelukkig was het zo ver niet meer en kon ik het water zonder problemen verlaten na 15.35 minuten. Toch een halve minuut sneller dan in Deinze, ondanks een omweg.
Dan nog naar de wisselzone van de fiets. Na een stukje lopen en gelijktijdig mijn wetsuit uit krijgen, was het nog wat prutswerk om de rest van mijn wetsuit uit te krijgen. Daarna snel mijn helm op doen, nummer om en de fiets nemen. Na een stukje lopen in de wisselzone zelf mocht ik mijn fiets opspringen. Niet helemaal perfect, maar uiteindelijk kon ik dan toch vertrekken.
De eerste fietsers, die net voor mij uit de wisselzone waren had ik al vrij rap ingehaald. Het was dan ook noodzaak om te gaan jagen. Met een eerste stuk met de wind mee was dat goed te doen. Het stuk tegenwind terug langs de Deile was al wat zwaarder. Helaas vond ik in de eerste ronde geen enkel wiel. Dan maar de 2e ronde starten. Stelselmatig kon ik wel wat fietsers inhalen, maar een wiel vinden met iemand die mijn tempo aan het fietsen was, was toch niet evident. Aan het einde van het stuk met de wind mee kwam er ineens een grote groep mannen voorbij. Hier heb ik me voor enkele meters wel achter kunnen zetten tot aan de bocht, waar ik ze al rap kwijt was helaas. Het laatste stuk tegenwind viel dan toch wat tegen. Volledig alleen met als enige tegenstander de wind en mezelf.
Na een goede wisselzone was ik goed vertrokken voor de laatste 5 km lopen. Er zat nog voldoende energie in de benen en ik was dan ook aan een mooi tempo gestart. Helaas was dit van korte duur. Na nog geen 800m kreeg ik ineens een pijnlijke steek onder mijn ribben, waardoor ik wel moest vertragen. Dit hielp echter toch niet voldoende. Dan maar te voet een stukje verder. Stilletjes aan ben ik terug beginnen te lopen. Eerst traag en dan wat sneller. De motivatie was echter volledig weg. Na halfweg begon ik er toch wat door te komen en heb ik het tempo wat verhoogd. Mijn laatste 2 km waren dan ook terug op een goed tempo. Een geweldige tijd zat er niet meer in, maar met 20.19 minuten op 5 km kan ik ook niet echt ontevreden zijn gezien de omstandigheden.
Uiteindelijk heb ik 2 minuten sneller gefietst dan in Deinze op dezelfde afstand en had ik een gelijkaardige looptijd. Al met al kon ik dus echt wel tevreden zijn met mijn prestatie.
En een 12e plaats bij de vrouwen was mooi meegenomen.
Nu staan er enkel nog 2 stratenlopen in het verschiet en dan zijn er een paar weken geen wedstrijden gepland tot aan de start van het winterseizoen.
09-09-2018 Molenloop Malderen, slechte benen, maar goede trainingsprikkel
De Molenloop in Malderen zou voor mij niet meer zijn dan een goede trainingsprikkel. Gezien ik dit jaar nog aan 12 wedstrijden wil geraken kon ik een wedstrijd in de buurt best niet laten schieten. Ik wilde echter ook nog een goede fietstraining in de benen hebben en het scenario bestond dan ook uit 's ochtends een georganiseerde fietstocht meedoen vanuit Opwijk in het Pajottenland (96 km) en dan 's middags een 3km wedstrijdloop.
De fietstocht in de ochtend ging verbazingwekkend goed en de benen voelden goed aan. Dit was echter voor het lopen helaas niet het geval. Bij de opwarming voelde ik al dat er nog weinig energie aanwezig was om echt snel te lopen, maar gezien een opwarming niet altijd alles zegt, was het afwachten hoe het zou draaien tijdens de loop zelf.
Om mezelf te testen wou ik toch aan hoog tempo starten en het plan was dan ook om zolang mogelijk Glen te volgen aan een begintempo van 3.30 min/km. Dit was echter iets te snel voor mij. Al van in het begin kostte het moeite om de benen rond te draaien. Na 1 km doorkomst in 3.30 heb ik dan ook besloten om het tempo omlaag te gooien en gewoonweg te finishen. De fut zat er toch niet meer in. Uiteindelijk was ik dan nog 5e op de 3km en 1e vrouw. Al met al een goede trainingsprikkel voor de triatlon volgende week.
De fietstocht in de ochtend ging verbazingwekkend goed en de benen voelden goed aan. Dit was echter voor het lopen helaas niet het geval. Bij de opwarming voelde ik al dat er nog weinig energie aanwezig was om echt snel te lopen, maar gezien een opwarming niet altijd alles zegt, was het afwachten hoe het zou draaien tijdens de loop zelf.
Om mezelf te testen wou ik toch aan hoog tempo starten en het plan was dan ook om zolang mogelijk Glen te volgen aan een begintempo van 3.30 min/km. Dit was echter iets te snel voor mij. Al van in het begin kostte het moeite om de benen rond te draaien. Na 1 km doorkomst in 3.30 heb ik dan ook besloten om het tempo omlaag te gooien en gewoonweg te finishen. De fut zat er toch niet meer in. Uiteindelijk was ik dan nog 5e op de 3km en 1e vrouw. Al met al een goede trainingsprikkel voor de triatlon volgende week.
02-09-2018 2e plaats op PK Estafetten 4x800m
Nog geen week na mijn 3000m in Ninove stond er een 800m op het programma. Het was al met al een geluk dat het maar pas vandaag was, gezien ik tot gisteren nog veel spierpijn had in mijn kuiten en zeker nog niet genoeg hersteld was van mijn 3000m. De start van de 4x800 stond om half 4 deze middag gepland. Na een korte opwarming rond de Blaarmeersen in Gent en wat loopoefeningen moest ik er dan maar aan geloven. De laatste weken heb ik verre van getraind voor een 800m en wat ik dan waard zou zijn op die afstand was afwachten.
Madeleine was de startloopster en ik zou het stokje dan na haar overnemen. Madeleine had ons als team afgezet op een 4e positie met toch wel wat seconden achter. Het was dan proberen om toch zo dicht mogelijk bij te komen. Na een vlotte start vond ik mijn tempo en kon ik het tempo op een paar seconden verval in de 2e ronde goed aanhouden. De 3e loopster heb ik na zo'n 350m weten in te halen en de 2e loopster ben ik in de bocht op 450m voorbijgestoken, waarna ik op de 2e positie liep. Na een vlotte wissel kon ik het stokje aan Delphine overlaten na een mooie tijd van 2'21. Delphine heeft de 2e positie weten te houden en ook Lotte kon het 3e team afhouden, waarna we van de 7 teams toch sterk 2e zijn geëindigd na een iets te sterke ploeg van Oudenaarde.
Na deze wedstrijd zet ik een punt achter mijn pisteseizoen en bouw ik verder op richting de winter. De komende maand zal met name bestaan uit enkele stratenlopen en nog 1 sprinttriatlon op 16 september te Mechelen.
Madeleine was de startloopster en ik zou het stokje dan na haar overnemen. Madeleine had ons als team afgezet op een 4e positie met toch wel wat seconden achter. Het was dan proberen om toch zo dicht mogelijk bij te komen. Na een vlotte start vond ik mijn tempo en kon ik het tempo op een paar seconden verval in de 2e ronde goed aanhouden. De 3e loopster heb ik na zo'n 350m weten in te halen en de 2e loopster ben ik in de bocht op 450m voorbijgestoken, waarna ik op de 2e positie liep. Na een vlotte wissel kon ik het stokje aan Delphine overlaten na een mooie tijd van 2'21. Delphine heeft de 2e positie weten te houden en ook Lotte kon het 3e team afhouden, waarna we van de 7 teams toch sterk 2e zijn geëindigd na een iets te sterke ploeg van Oudenaarde.
Na deze wedstrijd zet ik een punt achter mijn pisteseizoen en bouw ik verder op richting de winter. De komende maand zal met name bestaan uit enkele stratenlopen en nog 1 sprinttriatlon op 16 september te Mechelen.
29-08-2018 Eerste 3000m levert mooie tijd op tijdens avondmeeting Ninove
Of ik er klaar voor was om een 3000m te lopen zou deze avond uitwijzen. Samen met nog enkele atleten stond ik deze avond rond 21u aan de startlijn van mijn eerste 3000m ooit. Vooraf had ik wel het plan om te starten aan een tempo waarmee ik misschien 10'21 zou kunnen lopen. De tijd die ik zou moeten lopen voor het behalen van het B-statuut. Moest dit niet lukken, dan had ik nog genoeg marge om het C-statuut te behalen (10'47). Over de weersomstandigheden kon ik allezins niet klagen. Door de regen was er genoeg zuurstof in de lucht en op het moment van lopen was er weinig wind en was de regen gestopt. Met 4 stonden we aan de start van de 3000m.
Na het startschot was ik direct goed vertrokken in het spoor van Lindsay de Grande. Voor de start dacht ze aan een tempo van 10' te lopen en het besluit was dan ook snel genomen om te zien hoelang ik zou kunnen volgen in dat spoor. De eerste 200m waren perfect op schema voor mijn tijd. 41". Daarna merkte ik dat Lindsay het tempo al wat aan het opschroeven was. Dit heb ik nog gevolgd tot de 500m, maar daarna merkte ik dat het tempo toch wat te hoog lag en was ik op mezelf aangewezen. Na een kilometer kwam ik door in 3.22. Dat was een paar seconden voor op mijn schema voor 10'21. Na 1500m ging het ook nog heel goed en was ik nog altijd voor op schema. Daarna ging het echter iets minder vlot.
Ik begon het zwaar te krijgen en begon de rondes af te tellen. Met nog 800m te gaan was het proberen er nog een schoon tempo in te houden, maar op een ronde voor het einde zag ik dat ik mijn tijd voor het B-statuut niet meer zou halen. Toch ben ik nog iets versneld met een laatste goede 200m, ondanks de vermoeidheid. Gezien het mijn eerste 3000m was en elke tijd een goede tijd zou zijn, was het toch nog de moeite waard om een laatste goede ronde te lopen. Met een tijd van 10'30'85 kan ik dan ook niet meer dan tevreden zijn. Bovendien had ik daarmee nog genoeg marge voor de limiet van het C-statuut.
Nu hoop is snel genoeg hersteld te zijn voor zondag het PK-estafetten 4x800, waar ik hoop een goede tijd te lopen.
Na het startschot was ik direct goed vertrokken in het spoor van Lindsay de Grande. Voor de start dacht ze aan een tempo van 10' te lopen en het besluit was dan ook snel genomen om te zien hoelang ik zou kunnen volgen in dat spoor. De eerste 200m waren perfect op schema voor mijn tijd. 41". Daarna merkte ik dat Lindsay het tempo al wat aan het opschroeven was. Dit heb ik nog gevolgd tot de 500m, maar daarna merkte ik dat het tempo toch wat te hoog lag en was ik op mezelf aangewezen. Na een kilometer kwam ik door in 3.22. Dat was een paar seconden voor op mijn schema voor 10'21. Na 1500m ging het ook nog heel goed en was ik nog altijd voor op schema. Daarna ging het echter iets minder vlot.
Ik begon het zwaar te krijgen en begon de rondes af te tellen. Met nog 800m te gaan was het proberen er nog een schoon tempo in te houden, maar op een ronde voor het einde zag ik dat ik mijn tijd voor het B-statuut niet meer zou halen. Toch ben ik nog iets versneld met een laatste goede 200m, ondanks de vermoeidheid. Gezien het mijn eerste 3000m was en elke tijd een goede tijd zou zijn, was het toch nog de moeite waard om een laatste goede ronde te lopen. Met een tijd van 10'30'85 kan ik dan ook niet meer dan tevreden zijn. Bovendien had ik daarmee nog genoeg marge voor de limiet van het C-statuut.
Nu hoop is snel genoeg hersteld te zijn voor zondag het PK-estafetten 4x800, waar ik hoop een goede tijd te lopen.
25-08-2018 6e plaats op Sprinttriatlon Deinze
De triatlon van Deinze stond al een paar maanden op mijn agenda en deze avond was het dan zover. Na een beetje inlopen en een klein stukje fietsen was het dan tijd om al het gerief in de wisselzone te zetten. Om 19u was het dan nog rap mijn wetsuit aandoen om dan 3 minuten voor de start (19.10) in het water te springen van de Leie. Nog eventjes dobberen totdat het startschot klonk om te vertrekken. De eerste meters was ik goed weg en vond ik goed mijn ritme. Maar 750m zwemmen in open water blijft toch lang. Het eerste stuk zwemmen was allezins richting de rode boei, vandaar richting de gele om dan via dezelfde weg, maar aan de andere kant van de leie terug te zwemmen. De terugtocht was er echter iets meer stroming en doordat de zon onder aan het gaan was, had ik maar moeilijk zicht ter hoogte van de bocht. Na de bocht was het dan nog richting de brug zwemmen, eronderdoor, richting een rode boei, een gele, terug de brug onderdoor zwemmen en dan richting het trappetje om het water te verlaten. Ik was maar al te blij dat ik eindelijk dat trappetje zag, want voor mijn gevoel lag ik al veel te lang in dat water. Waar ik me ergens bevond, daar had ik geen zicht op.
In de wisselzone was het dan nog rap mijn horloge omdoen, nummer aan, helm op en dan de fiets nemen om dan aan het einde van de wisselzone na de streep op mijn fiets te springen. Helaas de richting wel iets verkeerd ingeschat, waardoor ik op het nippertje een boom heb gemist. De wissel verliep niet helemaal soepel, maar ik geraakte toch in mijn schoenen en vanaf dat moment was ik vertrokken. De eerste kilometers voelden mijn benen toch zwaar aan, maar ik hoopte dat de vermoeidheid nog wat zou wegtrekken. Dit was jammer genoeg niet het geval. Vanuit de wisselzone was het allezins via klinkers en veel tegenwind richting de brug, waarna er een lang stuk langs het kanaal volgde. Dit stuk was er vrij veel wind, die op geen enkel stuk echt in mijn voordeel blies en de terugrit richting de markt was dit hetzelfde verhaal. Enkel het stuk richting de wisselzone was met de wind mee, maar door een bocht die je moest nemen om terug de volgende ronde te starten, kon je op dit stuk geen hoge snelheid aanhouden. Aan de start van de triatlon had ik gehoopt tijdens het fietsen te kunnen jagen om dan eventueel in een wiel te kunnen volgen, maar dit bleek een illusie te zijn. Ik heb enkele fietsers opgeraapt, maar het tempo bleek dan altijd iets te traag te zijn, waardoor ik besloot mijn weg terug te vervolgen. Uiteindelijk heb ik 3 rondes en 20km alleen gefietst. De tijd was dan toch wel een kleine ontgoocheling. Hoewel ik nog wel een gemiddelde van 32,5 km/h heb gehaald, maar ik had wel wat minuutjes verloren op de eersten. Of ja, toch zeker 1 a 2 minuten.
Na 3 rondes fietsen mocht ik terug de wisselzone in. Gezien ik vorig jaar blaren heb gelopen, leek het me verstandiger dit jaar toch mijn sokken aan te doen. Dit kostte wat extra tijd, maar zou er wel voor zorgen dat ik geen blaren kon lopen. Mijn schoenen waren gelukkig rap aan en daarna mocht ik beginnen aan mijn 4 looprondes. Vanaf de start hoorde ik al omroepen dat de eerste 2 vrouwen bijeen liepen. Echter wel anderhalve ronde op mij voor. In mijn 2e loopronde ben ik ernaartoe gelopen, maar waar zij de laatste ronde ingingen, moest ik er nog 2 lopen. Podium was dan ook niet meer haalbaar en de motivatie om echt een hoog tempo aan te houden was dan ook weg. Ik probeerde nog wel een mooi tempo aan te houden, maar ben hierin ook niet tot het uiterste gegaan. Het was ook moeilijk om te zien in welke positie ik liep, gezien het 4 rondes waren en iedereen doorheen liep. Met een tijd van 20.18 minuten op 5 km was het uiteindelijk wel nog de beste looptijd bij de vrouwen, maar het was te traag om nog iets goed te maken. In mijn laatste rechte lijn zag ik voor mij nog een vrouw die ook richting finish aan het lopen was, maar het traject was te kort om nog een versnelling te plaatsen. Ik moest dan ook tevreden zijn met een 6e positie. 2 seconden achter de 5e vrouw. Of er meer in had gezeten, misschien wel, maar dat is dan voor een volgende keer. 16 september doe ik nog eens mee aan de short triatlon te Mechelen.
In de wisselzone was het dan nog rap mijn horloge omdoen, nummer aan, helm op en dan de fiets nemen om dan aan het einde van de wisselzone na de streep op mijn fiets te springen. Helaas de richting wel iets verkeerd ingeschat, waardoor ik op het nippertje een boom heb gemist. De wissel verliep niet helemaal soepel, maar ik geraakte toch in mijn schoenen en vanaf dat moment was ik vertrokken. De eerste kilometers voelden mijn benen toch zwaar aan, maar ik hoopte dat de vermoeidheid nog wat zou wegtrekken. Dit was jammer genoeg niet het geval. Vanuit de wisselzone was het allezins via klinkers en veel tegenwind richting de brug, waarna er een lang stuk langs het kanaal volgde. Dit stuk was er vrij veel wind, die op geen enkel stuk echt in mijn voordeel blies en de terugrit richting de markt was dit hetzelfde verhaal. Enkel het stuk richting de wisselzone was met de wind mee, maar door een bocht die je moest nemen om terug de volgende ronde te starten, kon je op dit stuk geen hoge snelheid aanhouden. Aan de start van de triatlon had ik gehoopt tijdens het fietsen te kunnen jagen om dan eventueel in een wiel te kunnen volgen, maar dit bleek een illusie te zijn. Ik heb enkele fietsers opgeraapt, maar het tempo bleek dan altijd iets te traag te zijn, waardoor ik besloot mijn weg terug te vervolgen. Uiteindelijk heb ik 3 rondes en 20km alleen gefietst. De tijd was dan toch wel een kleine ontgoocheling. Hoewel ik nog wel een gemiddelde van 32,5 km/h heb gehaald, maar ik had wel wat minuutjes verloren op de eersten. Of ja, toch zeker 1 a 2 minuten.
Na 3 rondes fietsen mocht ik terug de wisselzone in. Gezien ik vorig jaar blaren heb gelopen, leek het me verstandiger dit jaar toch mijn sokken aan te doen. Dit kostte wat extra tijd, maar zou er wel voor zorgen dat ik geen blaren kon lopen. Mijn schoenen waren gelukkig rap aan en daarna mocht ik beginnen aan mijn 4 looprondes. Vanaf de start hoorde ik al omroepen dat de eerste 2 vrouwen bijeen liepen. Echter wel anderhalve ronde op mij voor. In mijn 2e loopronde ben ik ernaartoe gelopen, maar waar zij de laatste ronde ingingen, moest ik er nog 2 lopen. Podium was dan ook niet meer haalbaar en de motivatie om echt een hoog tempo aan te houden was dan ook weg. Ik probeerde nog wel een mooi tempo aan te houden, maar ben hierin ook niet tot het uiterste gegaan. Het was ook moeilijk om te zien in welke positie ik liep, gezien het 4 rondes waren en iedereen doorheen liep. Met een tijd van 20.18 minuten op 5 km was het uiteindelijk wel nog de beste looptijd bij de vrouwen, maar het was te traag om nog iets goed te maken. In mijn laatste rechte lijn zag ik voor mij nog een vrouw die ook richting finish aan het lopen was, maar het traject was te kort om nog een versnelling te plaatsen. Ik moest dan ook tevreden zijn met een 6e positie. 2 seconden achter de 5e vrouw. Of er meer in had gezeten, misschien wel, maar dat is dan voor een volgende keer. 16 september doe ik nog eens mee aan de short triatlon te Mechelen.
23-08-2018 Sprintmeeting Oordegem 1e pistetest
De dagen na de corrida te Merchtem zijn wat minder goed gelopen dan gedacht. De nacht na de corrida heb ik veel buikkrampen gehad en de buikpijn bleef aanhouden, ondanks medicatie die ik de maandag van de dokter voorgeschreven heb gekregen. Na een paar korte trainingen begin van de week had ik echter wel in mijn hoofd gestoken om deze donderdag eventueel een 1500m te lopen in Oordegem. Heel veel pistewedstrijden zijn er niet meer en ik wou het wel een kans geven.
Na een korte opwarming, was het dan alvast op tijd gereedmaken en nog wat loopoefeningen en versnellingen op mijn spikes doen. Helaas liep de meeting ietwat uit, waardoor we nog lang hebben moeten wachten vooraleer het aan ons was. In die tussentijd was ik er wel al achter gekomen dat we maar met 6 atleten aan de start zouden staan en dat ik ondanks een jaar geen piste te hebben gedaan wel de sterkere van de atleten was.
Ik had in mijn hoofd gestoken om te starten aan een tempo van 5 minuten op 1500m. 40sec per 200m. En dan te zien waar het schip zou stranden. Helaas wist ik wel dat ik het alleen zou moeten doen. Ik had wel nog gehoopt dat er iemand eventjes kon overnemen, maar dat bleek niet zo te zijn. De eerste 300 liep ik aan een perfect tempo. Vanaf de 2e ronde kreeg ik echter toch wat buikkramp, maar ik kon het tempo wel enigzins vasthouden. Het liep vrij soepel, maar na 700m een een verval van 2 seconden kon ik de link precies niet leggen om dan iets te versnellen. Ik bleef hetzelfde tempo lopen, waardoor ik op 1100m met nog 1 ronde te gaan ineens 4 seconden verval had op mijn tempo. De laatse ronde ben ik dan wel iets versneld, want wie weet zat een tijd van 4.59 er toch nog in, maar helaas heb ik die 5 seconden toch niet goed kunnen maken. Met een tijd van 5.01.60 kan ik echter niet ontevreden zijn. Ik had nog genoeg energie in mijn benen om te versnellen en heb van begin tot einde op kop gelopen, wat vertrouwen geeft om binnenkort de limiettijd te lopen voor een statuut op de 3000m.
Na een korte opwarming, was het dan alvast op tijd gereedmaken en nog wat loopoefeningen en versnellingen op mijn spikes doen. Helaas liep de meeting ietwat uit, waardoor we nog lang hebben moeten wachten vooraleer het aan ons was. In die tussentijd was ik er wel al achter gekomen dat we maar met 6 atleten aan de start zouden staan en dat ik ondanks een jaar geen piste te hebben gedaan wel de sterkere van de atleten was.
Ik had in mijn hoofd gestoken om te starten aan een tempo van 5 minuten op 1500m. 40sec per 200m. En dan te zien waar het schip zou stranden. Helaas wist ik wel dat ik het alleen zou moeten doen. Ik had wel nog gehoopt dat er iemand eventjes kon overnemen, maar dat bleek niet zo te zijn. De eerste 300 liep ik aan een perfect tempo. Vanaf de 2e ronde kreeg ik echter toch wat buikkramp, maar ik kon het tempo wel enigzins vasthouden. Het liep vrij soepel, maar na 700m een een verval van 2 seconden kon ik de link precies niet leggen om dan iets te versnellen. Ik bleef hetzelfde tempo lopen, waardoor ik op 1100m met nog 1 ronde te gaan ineens 4 seconden verval had op mijn tempo. De laatse ronde ben ik dan wel iets versneld, want wie weet zat een tijd van 4.59 er toch nog in, maar helaas heb ik die 5 seconden toch niet goed kunnen maken. Met een tijd van 5.01.60 kan ik echter niet ontevreden zijn. Ik had nog genoeg energie in mijn benen om te versnellen en heb van begin tot einde op kop gelopen, wat vertrouwen geeft om binnenkort de limiettijd te lopen voor een statuut op de 3000m.
17-08-2018 4e plaats op Corrida Merchtem
Begin deze week ben ik samen met Glen een paar dagen naar Groningen geweest waar we wat hebben kunnen rusten, maar ook nog enkele goede trainingen hebben kunnen doen. Helaas verliep de week niet helemaal ideaal. Woensdagavond begon ik toch wat ziek te worden en donderdag was ik verre van fit. Na een rustdag op donderdag en voldoende slaap voelde ik me vrijdag gelukkig wel iets beter. Althans goed genoeg om de corrida (12km) van Merchtem te kunnen starten. Na een dag werken had ik gelukkig wel nog wat tijd om me klaar te maken en om 17.30u zijn we dan richting Merchtem gereden, waar Glen om half 7 de 6km te Merchtem zou starten en daarmee was ik ook mooi op tijd.
Na een korte opwarming, "Verkenning van het parcours", stond ik om half 8 aan de start van de Corrida. De eerste 2 km heeft Glen met mij meegelopen om me op een mooie positie af te zetten. Niet ver achter de eerste 3 vrouwen. Ik voelde echter van bij de start dat het niet draaide. Mijn benen voelden veel zwaarder aan dan mij lief was. Vanaf de 2e ronde bij het ingaan van een grote helling van circa 700m heb ik mijn positie dan ook moeten lossen. Het tempo lag iets te hoog om de eerste vrouwen te kunnen volgen en over mijn eigen grenzen gaan leek me niet verstandig. Op dat moment heb ik dan ook besloten om het tempo iets te laten zakken en te proberen mijn nieuw verworven tempo aan te houden.
Het tempo wat ik nu liep kon ik gelukkig volhouden, maar echt soepel draaide het naar mijn goesting niet. Mijn benen liepen vol en ik heb meermaals aan opgeven gedacht, maar iedere keer heb ik die gedachte toch kunnen negeren. Na de 3e ronde wist ik dat het nog maar 1x de helling op was en dat het vanaf daar enkel nog bergafwaarts was naar de finish.
Uiteindelijk heb ik mijn 4e positie kunnen behouden en heb ik nog weinig verval van tempo gekend. Met een tijd van 48.35 minuten op 12km kon ik dan ook niet meer dan tevreden zijn. 3 maanden geleden had ik zeker nog niet gedacht dat ik al zover zou staan.
Na een korte opwarming, "Verkenning van het parcours", stond ik om half 8 aan de start van de Corrida. De eerste 2 km heeft Glen met mij meegelopen om me op een mooie positie af te zetten. Niet ver achter de eerste 3 vrouwen. Ik voelde echter van bij de start dat het niet draaide. Mijn benen voelden veel zwaarder aan dan mij lief was. Vanaf de 2e ronde bij het ingaan van een grote helling van circa 700m heb ik mijn positie dan ook moeten lossen. Het tempo lag iets te hoog om de eerste vrouwen te kunnen volgen en over mijn eigen grenzen gaan leek me niet verstandig. Op dat moment heb ik dan ook besloten om het tempo iets te laten zakken en te proberen mijn nieuw verworven tempo aan te houden.
Het tempo wat ik nu liep kon ik gelukkig volhouden, maar echt soepel draaide het naar mijn goesting niet. Mijn benen liepen vol en ik heb meermaals aan opgeven gedacht, maar iedere keer heb ik die gedachte toch kunnen negeren. Na de 3e ronde wist ik dat het nog maar 1x de helling op was en dat het vanaf daar enkel nog bergafwaarts was naar de finish.
Uiteindelijk heb ik mijn 4e positie kunnen behouden en heb ik nog weinig verval van tempo gekend. Met een tijd van 48.35 minuten op 12km kon ik dan ook niet meer dan tevreden zijn. 3 maanden geleden had ik zeker nog niet gedacht dat ik al zover zou staan.
10-08-2018 Winst in Denderleeuw op de 5km met een duik onder de 20 minuten
2 weekjes na de run in Appels stond ik deze vrijdagavond aan de start van de 5km streetrun in Denderleeuw. Gelukkig was ik vandaag een dagje vrij, waardoor ik me rustig kon voorbereiden op de wedstrijd 's avonds. Na een goede opwarming heb ik me klaargemaakt om aan de start te verschijnen. Dit keer eens een poging met mijn lichte adidas schoenen met mijn nieuwe steunzolen. Of dit wel zo verstandig was, tja, dat zou de wedstrijd uitwijzen. De laatste weken had ik wel al blaren gelopen met deze zolen, maar de last in mijn scheen was wel minimaal.
Om 19.15 klonk het startschot om de race aan te vatten. Doordat enkele vrouwen al vrij rap vertrokken was ik ook direct mee aan een hoog tempo. Helaas iets te snel, waardoor ik toch vrij veel heb afgezien de rest van de wedstrijd. De eerste ronde kon ik gelukkig wel iemand volgen, waardoor ik gans de tijd uit de wind kon lopen. Door een vergissing bij de doorkomst na de 1e ronde was ik degeen die voor mij liep echter kwijt, waardoor ik alleen viel. Op de stukken tegen de wind in, was dit toch vrij zwaar. Zeker gezien ik de laatste 2 km voelde dat ik zowel links als rechts een blaar aan het krijgen was. Zeker de laatste kilometer voelde aan alsof ik volledig aan het stilvallen was, maar de uiteindelijke rondetijd, viel al met al nog wel mee en er was toch niet zoveel verval als ik had gedacht. Ik wist in ieder geval dat mijn plaats voor winst veilig was, dus sneller moest ook niet meer.
Na 2 rondes en 5 km kwam ik dan ook als eerste vrouw over de finish in een tijd van 19.29, waar ik zeker content mee ben. Volgende week sta ik aan de start van de corrida (12km) in Merchtem. Een afstand buiten mijn comfortzone maar een goede prikkel voor mijn uithouding. En dan is het zien waar het schip strand.
Om 19.15 klonk het startschot om de race aan te vatten. Doordat enkele vrouwen al vrij rap vertrokken was ik ook direct mee aan een hoog tempo. Helaas iets te snel, waardoor ik toch vrij veel heb afgezien de rest van de wedstrijd. De eerste ronde kon ik gelukkig wel iemand volgen, waardoor ik gans de tijd uit de wind kon lopen. Door een vergissing bij de doorkomst na de 1e ronde was ik degeen die voor mij liep echter kwijt, waardoor ik alleen viel. Op de stukken tegen de wind in, was dit toch vrij zwaar. Zeker gezien ik de laatste 2 km voelde dat ik zowel links als rechts een blaar aan het krijgen was. Zeker de laatste kilometer voelde aan alsof ik volledig aan het stilvallen was, maar de uiteindelijke rondetijd, viel al met al nog wel mee en er was toch niet zoveel verval als ik had gedacht. Ik wist in ieder geval dat mijn plaats voor winst veilig was, dus sneller moest ook niet meer.
Na 2 rondes en 5 km kwam ik dan ook als eerste vrouw over de finish in een tijd van 19.29, waar ik zeker content mee ben. Volgende week sta ik aan de start van de corrida (12km) in Merchtem. Een afstand buiten mijn comfortzone maar een goede prikkel voor mijn uithouding. En dan is het zien waar het schip strand.
28-07-2018 Geslaagde Appelrun te Appels
Deze zaterdag stond de Appelrun op het programma. Een stratenloop van 5,25 km langs de Schelde en door het natuurgebied Hoge Maai. Vooraf had ik een bepaald tempo in mijn hoofd wat ik graag zou willen lopen. Na al een verkenningstoer met de opwarming stonden we om 14.45u aan de start van de wedstrijd. Na een vlotte eerste kilometer geraakte ik al vrij snel in een mooi tempo aan het tempo wat ik graag zou willen lopen. Nu was het zien of ik dit tempo kon doortrekken tot de finish. De eerste 2,5 km hadden we de wind mee. Bij de draai echter richting natuurgebied stond de wind in het nadeel. Juist op het punt waar ik er alleen voor kwam te staan. Op het 4km punt kreeg ik het echter zwaar. Ik kreeg een steek net onder mijn ribben en met nog 1,25 km te gaan, was dat toch niet ideaal. Gelukkig heb ik mijn tempo kunnen doortrekken en kwam ik als eerste vrouw over de finish met een tijd, die ik vooraf in mijn hoofd had. Het was dan ook zeker een geslaagde wedstrijd.
Nu is het opbouwen richting de volgende wedstrijden die gaan komen met hopelijk een duik onder de 20 minuten op 5 km in de stratenloop van Denderleeuw.
Nu is het opbouwen richting de volgende wedstrijden die gaan komen met hopelijk een duik onder de 20 minuten op 5 km in de stratenloop van Denderleeuw.
22-07-2018 Trainingsstage Texel geeft basis om op verder te werken
Aangezien de trainingsstage v.d. club niet kon doorgegaan in juli hebben we besloten een eigen trainingsstage te organiseren. Samen met mijn vriend Glen en 2 kameraden Niels en David besloten we op stage te gaan naar het waddeneiland Texel. Maandag 16 juli zijn we in de ochtend vertrokken om tegen de middag de oversteek van Den Helder naar het eiland Texel te maken. Voordat we ons konden inchecken op het vakantieverblijf Bosch & Zee in De Koog hadden we nog wat tijd over om al een verkenningsloopje te doen in Nationaal Park Duinen van Texel. Nadien was het de sleutel halen voor ons appartementje, koffers uitladen, zwemgerief aandoen en een duik in het zwembad, wat een zalige verkoeling gaf.
Dinsdag stonden er 2 trainingen op het programma. In de ochtend een intervaltraining en in de namiddag een mountainbiketocht richting het Zuiden. De rest van de dag was het genieten van het eiland, een duik in het zwembad en 's avonds uit eten en een wandeling naar het strand. Woensdag begon de dag voor mij met een zwemtraining in zwemparadijs Calluna, losfietsen met de mannen, wat iets zwaarder was dan gedacht over het strand en in de middag een uitstapje naar Den Burg. Tegen de avond was er die dag een strandloop gepland bij Paal 28.
Na een goede opwarming stonden we met 15 aan de start van de 4km strandloop. Na een snelle start vond ik al snel mijn ritme. Het keerpunt was echter nog niet in zicht. Na ongeveer 1,5 km zag ik het vlaggetje waar we moesten keren. Vanaf het keerpunt was het dan de ideale route terugvinden naar waar we vertrokken waren. Gelukkig was het op dat moment eb en was het strand goed beloopbaar. Met een goed gevoel kwam ik als 5e over de finish, als eerste vrouw. Na eerst uitgelopen te hebben kwam ik juist op tijd aan voor de tombola, waar ik nog een t-shirt van de halve marathon van Texel van vorig jaar heb gewonnen. In deze wedstrijd was het voor ons alle vier een goede wedstrijd. Glen kwam als eerste over de finish op 1 seconde voorsprong van Niels en David vervolledigde het podium met een 3e plaats.
Zoals ook eerdere dagen zijn we de donderdag begonnen met een spelletje pingpong om nadien een training te doen. Voor mij dit keer een 2e mountainbiketocht Dit keer een lusje richting het Noorden. 's Middags hebben we dan een lekker ijsje gegeten, waarna ik nog wat heb rondgestruind in de Koog. In de namiddag stond er nog een looptraining op het programma, waarna we het zwembad in konden duiken om wat af te koelen. 's Avonds hebben we dan een pizza gegeten in één van de Italiaanse restaurantjes in de Koog.
Vrijdag was het helaas onze laatste dag. Om de dag goed te starten was het ideaal om een nuchter herstelloopje op het strand te doen. Nadien een goed ontbijt en daarna alles inpakken om dan uit te checken. Daarna hebben we het eiland nog eens verkend door een uitstapje naar ijsboerderij Labora en Oudeschild. Tegen 2 uur zijn we met de boot terug overgestoken om onze terugreis aan te vatten. Na een lange autorit hebben we nog ergens iets gegeten om dan na een paar zalige dagen op Texel thuis te komen met een goed gevoel.
Op zaterdag heb ik dan wat losgefietst om de benen te laten herstellen om de week op zondag af te sluiten met een lange fietstraining in de ochtend en een herstelloopje in de avond.
Al met al was het een geslaagde trainingsweek/vakantieweek. Een weekje trainen zonder te moeten werken en genieten van het vakantiegevoel op een eiland.
Dinsdag stonden er 2 trainingen op het programma. In de ochtend een intervaltraining en in de namiddag een mountainbiketocht richting het Zuiden. De rest van de dag was het genieten van het eiland, een duik in het zwembad en 's avonds uit eten en een wandeling naar het strand. Woensdag begon de dag voor mij met een zwemtraining in zwemparadijs Calluna, losfietsen met de mannen, wat iets zwaarder was dan gedacht over het strand en in de middag een uitstapje naar Den Burg. Tegen de avond was er die dag een strandloop gepland bij Paal 28.
Na een goede opwarming stonden we met 15 aan de start van de 4km strandloop. Na een snelle start vond ik al snel mijn ritme. Het keerpunt was echter nog niet in zicht. Na ongeveer 1,5 km zag ik het vlaggetje waar we moesten keren. Vanaf het keerpunt was het dan de ideale route terugvinden naar waar we vertrokken waren. Gelukkig was het op dat moment eb en was het strand goed beloopbaar. Met een goed gevoel kwam ik als 5e over de finish, als eerste vrouw. Na eerst uitgelopen te hebben kwam ik juist op tijd aan voor de tombola, waar ik nog een t-shirt van de halve marathon van Texel van vorig jaar heb gewonnen. In deze wedstrijd was het voor ons alle vier een goede wedstrijd. Glen kwam als eerste over de finish op 1 seconde voorsprong van Niels en David vervolledigde het podium met een 3e plaats.
Zoals ook eerdere dagen zijn we de donderdag begonnen met een spelletje pingpong om nadien een training te doen. Voor mij dit keer een 2e mountainbiketocht Dit keer een lusje richting het Noorden. 's Middags hebben we dan een lekker ijsje gegeten, waarna ik nog wat heb rondgestruind in de Koog. In de namiddag stond er nog een looptraining op het programma, waarna we het zwembad in konden duiken om wat af te koelen. 's Avonds hebben we dan een pizza gegeten in één van de Italiaanse restaurantjes in de Koog.
Vrijdag was het helaas onze laatste dag. Om de dag goed te starten was het ideaal om een nuchter herstelloopje op het strand te doen. Nadien een goed ontbijt en daarna alles inpakken om dan uit te checken. Daarna hebben we het eiland nog eens verkend door een uitstapje naar ijsboerderij Labora en Oudeschild. Tegen 2 uur zijn we met de boot terug overgestoken om onze terugreis aan te vatten. Na een lange autorit hebben we nog ergens iets gegeten om dan na een paar zalige dagen op Texel thuis te komen met een goed gevoel.
Op zaterdag heb ik dan wat losgefietst om de benen te laten herstellen om de week op zondag af te sluiten met een lange fietstraining in de ochtend en een herstelloopje in de avond.
Al met al was het een geslaagde trainingsweek/vakantieweek. Een weekje trainen zonder te moeten werken en genieten van het vakantiegevoel op een eiland.
30-6-2018 Eerste wedstrijd sinds maanden levert 2e plaats op in zeer warme editie v.d. Jogging Waasmunster
Een paar weken geleden heb ik besloten dat ik eind juni wel al eens een stratenloop mee zou willen lopen. Gezien ik vorig jaar de Jogging in Waasmunster had gewonnen en het een goed georganiseerde jogging was besloot ik dat ik deze mee zou doen. Van te voren had ik me eigenlijk geen verwachtingen gemaakt. Ik zou wel zien waar het schip zou stranden. Veel specifieke trainingen heb ik dan ook nog niet in de benen en ik kom van ver.
Helaas zou het wel een zeer warme editie worden. Lopen in temperaturen van 30 graden is niet ideaal en zeker niet als je nog niet weet waar je staat en of je dat wel aan gaat kunnen, maar alé ja, het zou voor iedereen warm zijn. Een uur voor de start waren we gelukkig al daar en kon ik samen met Glen en David gaan opwarmen. Niet te lang voor mij, maar lang genoeg om de spieren warm te maken voor de inspanning die ging komen. Gelukkig was er voldoende water voorzien door de organisatie en kon je er ook aquarius verkrijgen.
Bij de start heb ik me wel redelijk vooraan gezet, maar niet helemaal op de 1e rij. Dat was voor niets nodig. Vanaf het moment dat het startschot klonk was ik weg. Iets te snel vertrokken naar wat ik van plan was, maar ik had toch wel een klein beetje in mijn hoofd om de eerste vrouwen te volgen. Wie weet of het niet toch zou lukken om podium te halen.
De eerste vrouw was al vrij rap weg en ik zag meteen dat ik die niet moest gaan volgen, daarvoor sta ik zeker nog niet sterk genoeg en verstandig zou het al helemaal niet zijn. Ik besloot daarom om bij de 2e vrouw, een jong meisje met haar vader te blijven. Die liepen echter toch straf door. Gelukkig merkte ik dat ik dat tempo wel aan kon, ondanks de warmte en stilletjes aan schoof ik toch een paar plaatsen op.
De stukken in de zon waren echter wel zeer warm en ik merkte dat het toch stilaan tijd werd dat de bevoorrading er zou zijn. Gelukkig was dit rond de 3,5 km. Iets verder op het parcours stonden ze gelukkig op met brandkranen, waardoor er toch wat afkoeling was vooraleer we de warmte weer terug in moesten na een stukje schaduw. Op een gegeven moment merkte ik wel dat het zwaarder werd, maar het is me toch gelukt om een relatief constant tempo aan te houden en de kilometers begonnen al af te tellen. Nog een stuk zwaar mul zand, maar daarna waren we toch bijna op het einde van het parcours. Nog een stukje asfalt en dan Waasmunster binnen bollen. Het gat met de 3e loopster was gelukkig groot genoeg, dus ik kon relatief gemakkelijk uitbollen naar een 2e plaats bij de vrouwen.
Aan de finish stonden ze gelukkig met water en kon je een waterdouche nemen. Een fijne afkoeling.
Met een tijd van 30.56 op 7,3 km was ik in ieder geval toch content. Ik had niet verwacht dat ik al aan dit tempo zou kunnen lopen, laat staan in deze warme omstandigheden. Nu is het verder opbouwen naar een goede vorm en later dit seizoen hoop ik de benen nog eens te kunnen testen.
Helaas zou het wel een zeer warme editie worden. Lopen in temperaturen van 30 graden is niet ideaal en zeker niet als je nog niet weet waar je staat en of je dat wel aan gaat kunnen, maar alé ja, het zou voor iedereen warm zijn. Een uur voor de start waren we gelukkig al daar en kon ik samen met Glen en David gaan opwarmen. Niet te lang voor mij, maar lang genoeg om de spieren warm te maken voor de inspanning die ging komen. Gelukkig was er voldoende water voorzien door de organisatie en kon je er ook aquarius verkrijgen.
Bij de start heb ik me wel redelijk vooraan gezet, maar niet helemaal op de 1e rij. Dat was voor niets nodig. Vanaf het moment dat het startschot klonk was ik weg. Iets te snel vertrokken naar wat ik van plan was, maar ik had toch wel een klein beetje in mijn hoofd om de eerste vrouwen te volgen. Wie weet of het niet toch zou lukken om podium te halen.
De eerste vrouw was al vrij rap weg en ik zag meteen dat ik die niet moest gaan volgen, daarvoor sta ik zeker nog niet sterk genoeg en verstandig zou het al helemaal niet zijn. Ik besloot daarom om bij de 2e vrouw, een jong meisje met haar vader te blijven. Die liepen echter toch straf door. Gelukkig merkte ik dat ik dat tempo wel aan kon, ondanks de warmte en stilletjes aan schoof ik toch een paar plaatsen op.
De stukken in de zon waren echter wel zeer warm en ik merkte dat het toch stilaan tijd werd dat de bevoorrading er zou zijn. Gelukkig was dit rond de 3,5 km. Iets verder op het parcours stonden ze gelukkig op met brandkranen, waardoor er toch wat afkoeling was vooraleer we de warmte weer terug in moesten na een stukje schaduw. Op een gegeven moment merkte ik wel dat het zwaarder werd, maar het is me toch gelukt om een relatief constant tempo aan te houden en de kilometers begonnen al af te tellen. Nog een stuk zwaar mul zand, maar daarna waren we toch bijna op het einde van het parcours. Nog een stukje asfalt en dan Waasmunster binnen bollen. Het gat met de 3e loopster was gelukkig groot genoeg, dus ik kon relatief gemakkelijk uitbollen naar een 2e plaats bij de vrouwen.
Aan de finish stonden ze gelukkig met water en kon je een waterdouche nemen. Een fijne afkoeling.
Met een tijd van 30.56 op 7,3 km was ik in ieder geval toch content. Ik had niet verwacht dat ik al aan dit tempo zou kunnen lopen, laat staan in deze warme omstandigheden. Nu is het verder opbouwen naar een goede vorm en later dit seizoen hoop ik de benen nog eens te kunnen testen.
9-06-2018 Swim Challenge Geraardsbergen
Inmiddels sta ik al iets verder in mijn opbouw. Het werk is sinds begin mei hervat en daarnaast combineer ik krachttraining met lopen, fietsen en zwemmen. Niet altijd evident, maar het lopen gaat gelukkig stap per stap iets beter en mijn conditie gaat vooruit. Gezien het nog iets te vroeg is om al aan wedstrijden in het lopen te denken en een triatlon ook nog niet aan de orde is, leek het me wel eens plezant om een swim challenge mee te doen.
De afgelopen weken zwom ik ten minste 1 x per week in het openluchtzwembad Hamme en een swim challenge van 1,5km in open water leek me dan ook een leuke alternatieve training om eens mee te doen. Zowel om al eens te testen hoe dat ook weer was in open water zwemmen, als ook gewoon een leuke uitdaging.
Deze ochtend heb ik dan ook al het materiaal maar vast klaargelegd. Trisuit, wetsuit, badmuts, zwembril, handdoek en daarmee zou ik er wel komen denk ik. De start zou om half 3 zijn in Domein de Gavers bij Geraardsbergen en gezien ik me nog moest inschrijven was dat toch vroeg vertrekken.
Om 14u was ik daar toch iets te laat toegekomen naar mijn goesting, maar goed, dat zou nog wel lukken. Daar aangekomen zag ik dat bijna iedereen te water zou gaan met wetsuit, dus heb ik beslist om me toch ook nog maar eens in een wetsuit te heisen. Oei, dat was toch zo simpel niet, maar uiteindelijk heb ik het pak dan toch aangekregen. Zo'n 10 minuten voor de start was er de briefing en werd het zwemparkoers uitgelegd. Met nog een paar minuten te gaan mochten we ons begeven op het strand om zo vanop het strand te water te gaan. Aftellen en tja, daar ging ik dan. Een klein stukje lopen tot ik ver genoeg in het water lag en dan maar beginnen.
Het begin was het toch wat geduw en getrappel, maar ik vond al snel mijn eigen plekje. Ik had echter wel wat moeite om me goed te oriënteren in het water, waardoor ik denk ik toch wat zigzaggend begonnen ben. Na het voorbijsteken aan de rechterkant van de eerste boei, was het echter nog ver. De eersten waren al ver voor mij, maar er zwom dacht ik ook nog wel een groot pak achter mij. Allezins was het proberen om van boei tot boei te zwemmen en een mooi ritme te behouden. Helaas klonk dit makkelijker gezegd dan gedaan, want onderweg ben ik toch een paar keer een klein beetje in paniek geraakt. Een beetje kouder water en het gevoel niet genoeg zuurstof te krijgen was toch niet evident om mijn zwemslag te behouden. Een paar keer heb ik er dan toch een paar slagen schoolslag tussengestoken om dan direct nadien terug te beginnen met crawl.
Na het passeren van de laatste boei, begon de terugtocht naar de finish. Oef, ik was dus al over de helft en er zwom nog iemand in mijn buurt, waar ik op kon focussen. Daarmee dat ik op tijd zag dat ik op een gegeven moment mocht afslaan. En ja, daar was de finish gelukkig al. Nog een klein stukje zwemmen en dan verder te voet het water uit. Met een 16e plaats op 38 deelnemers en een tijd van 31.36 op 1500m was ik toch tevreden.
De volgende zwem in open water zal voor 25 augustus zijn in de Triatlon van Deinze en dan gelukkig maar 750m.
De afgelopen weken zwom ik ten minste 1 x per week in het openluchtzwembad Hamme en een swim challenge van 1,5km in open water leek me dan ook een leuke alternatieve training om eens mee te doen. Zowel om al eens te testen hoe dat ook weer was in open water zwemmen, als ook gewoon een leuke uitdaging.
Deze ochtend heb ik dan ook al het materiaal maar vast klaargelegd. Trisuit, wetsuit, badmuts, zwembril, handdoek en daarmee zou ik er wel komen denk ik. De start zou om half 3 zijn in Domein de Gavers bij Geraardsbergen en gezien ik me nog moest inschrijven was dat toch vroeg vertrekken.
Om 14u was ik daar toch iets te laat toegekomen naar mijn goesting, maar goed, dat zou nog wel lukken. Daar aangekomen zag ik dat bijna iedereen te water zou gaan met wetsuit, dus heb ik beslist om me toch ook nog maar eens in een wetsuit te heisen. Oei, dat was toch zo simpel niet, maar uiteindelijk heb ik het pak dan toch aangekregen. Zo'n 10 minuten voor de start was er de briefing en werd het zwemparkoers uitgelegd. Met nog een paar minuten te gaan mochten we ons begeven op het strand om zo vanop het strand te water te gaan. Aftellen en tja, daar ging ik dan. Een klein stukje lopen tot ik ver genoeg in het water lag en dan maar beginnen.
Het begin was het toch wat geduw en getrappel, maar ik vond al snel mijn eigen plekje. Ik had echter wel wat moeite om me goed te oriënteren in het water, waardoor ik denk ik toch wat zigzaggend begonnen ben. Na het voorbijsteken aan de rechterkant van de eerste boei, was het echter nog ver. De eersten waren al ver voor mij, maar er zwom dacht ik ook nog wel een groot pak achter mij. Allezins was het proberen om van boei tot boei te zwemmen en een mooi ritme te behouden. Helaas klonk dit makkelijker gezegd dan gedaan, want onderweg ben ik toch een paar keer een klein beetje in paniek geraakt. Een beetje kouder water en het gevoel niet genoeg zuurstof te krijgen was toch niet evident om mijn zwemslag te behouden. Een paar keer heb ik er dan toch een paar slagen schoolslag tussengestoken om dan direct nadien terug te beginnen met crawl.
Na het passeren van de laatste boei, begon de terugtocht naar de finish. Oef, ik was dus al over de helft en er zwom nog iemand in mijn buurt, waar ik op kon focussen. Daarmee dat ik op tijd zag dat ik op een gegeven moment mocht afslaan. En ja, daar was de finish gelukkig al. Nog een klein stukje zwemmen en dan verder te voet het water uit. Met een 16e plaats op 38 deelnemers en een tijd van 31.36 op 1500m was ik toch tevreden.
De volgende zwem in open water zal voor 25 augustus zijn in de Triatlon van Deinze en dan gelukkig maar 750m.
26-04-2018 Groen licht voor start opbouw lopen
Afgelopen maand heeft mijn revalidatie voornamelijk in het teken gestaan van verdere krachtopbouw en lichtjes conditie opbouwen met zwemmen en fietsen. Daarnaast ben ik bij de kinesist ook al een tijdje bezig met loopoefeningen op de trampoline en op een airmat, waarbij de frequentie van de oefeningen stilletjes aan wat omhoog geschroefd werd.
In het weekend van 7/8 april mocht ik een eerste keer terug fietsen op mijn koersfiets. Een eerste test van zo'n uurtje. En het fietsen ging wonder boven wonder vrij goed. Enkel het onverwachts uitklikken deed nog lichtjes pijn.
De rest van de weken bestonden voornamelijk uit sessies bij de kine, zwemmen, fietsen, een beetje losfietsen en veel rusten. Enkel toen het zo goed weer was heb ik me op een donderdag gewaagd aan een iets langere fietstocht van 2,5 uur. Van Buggenhout via de Leirekenseroute naar Aalst en vandaar via Affligem en Asse terug naar huis. Zalig om op die manier te kunnen genieten van het mooie weer.
Afgelopen dinsdag moest ik dan op controle bij de sportarts. Weliswaar met een klein beetje schrik dat het toch nog niet goed genoeg zou zijn om te mogen lopen, maar de echo was goed, geen oedeem meer onder het litteken, dus groen licht om te mogen lopen.
Om blessures te vermijden en mijn lichaam stilletjes te laten wennen aan de belasting van het lopen kreeg ik wel het advies om te starten met een start to run programma.
Inmiddels heb ik er 2 korte trainingen opzitten, waarbij ik gerealiseerd heb dat het nog een lange en zware weg terug gaat worden, waarbij ik niets wil forceren.
Op dit moment is het een lange termijn plan om er terug te staan en weer aan competitie te denken. Wanneer en hoe of wat is dan ook nog niet aan de orde. Dat zal de komende maanden hopelijk duidelijk worden.
Vanaf volgende week start ik allezins terug met werken en het is dan ook nog een beetje zoeken hoe ik al mijn trainingen daarrond kan aanpassen. Het kan zijn dat ik het de eerste weken terug wat rustiger aan ga moeten doen om aan de combinatie werk/revalidatie te wennen.
Allezins geef ik de moed niet op. En hopelijk kom ik hier sterker uit.
In het weekend van 7/8 april mocht ik een eerste keer terug fietsen op mijn koersfiets. Een eerste test van zo'n uurtje. En het fietsen ging wonder boven wonder vrij goed. Enkel het onverwachts uitklikken deed nog lichtjes pijn.
De rest van de weken bestonden voornamelijk uit sessies bij de kine, zwemmen, fietsen, een beetje losfietsen en veel rusten. Enkel toen het zo goed weer was heb ik me op een donderdag gewaagd aan een iets langere fietstocht van 2,5 uur. Van Buggenhout via de Leirekenseroute naar Aalst en vandaar via Affligem en Asse terug naar huis. Zalig om op die manier te kunnen genieten van het mooie weer.
Afgelopen dinsdag moest ik dan op controle bij de sportarts. Weliswaar met een klein beetje schrik dat het toch nog niet goed genoeg zou zijn om te mogen lopen, maar de echo was goed, geen oedeem meer onder het litteken, dus groen licht om te mogen lopen.
Om blessures te vermijden en mijn lichaam stilletjes te laten wennen aan de belasting van het lopen kreeg ik wel het advies om te starten met een start to run programma.
Inmiddels heb ik er 2 korte trainingen opzitten, waarbij ik gerealiseerd heb dat het nog een lange en zware weg terug gaat worden, waarbij ik niets wil forceren.
Op dit moment is het een lange termijn plan om er terug te staan en weer aan competitie te denken. Wanneer en hoe of wat is dan ook nog niet aan de orde. Dat zal de komende maanden hopelijk duidelijk worden.
Vanaf volgende week start ik allezins terug met werken en het is dan ook nog een beetje zoeken hoe ik al mijn trainingen daarrond kan aanpassen. Het kan zijn dat ik het de eerste weken terug wat rustiger aan ga moeten doen om aan de combinatie werk/revalidatie te wennen.
Allezins geef ik de moed niet op. En hopelijk kom ik hier sterker uit.
29-3-2018 Update revalidatie ITB
Inmiddels is het bijna 8 weken na de operatie. De eerste nacht na mijn operatie heb ik heel slecht geslapen, omdat ik niet goed kon liggen met een brace aan en nog veel pijn had. De dag nadien begon ik tegen de middag dan ook heel erg moe te worden. De dagen nadien begon dit wel een klein beetje te beteren, maar echt goed kon ik toch niet slapen met een brace aan. Zeker de eerste dagen heb ik veel pijnstillers nodig gehad en kon ik zelf bijster weinig doen. De dagen bestonden met name uit een ganse dag liggen in de zetel, lezen, rusten, ijs leggen en tegen de avond een injectie tegen flebitis, waar ik op den duur meer en meer tegenop begon te zien. Gezien de eerste paar dagen steunen nog vrij pijnlijk was, heeft Glen mij het grotendeel van de tijd overal naartoe gedragen.
Na enkele dagen kon ik mij stilletjes aan wat meer door het huis verplaatsen, weliswaar nog altijd met een brace aan, met mijn been gestrekt, maar zo kon ik toch ook aan tafel zitten met mijn been gestrekt op een andere stoel. Zo ben ik uren bezig geweest met diamond painting. De eerste week heb ik mij echter niet bijster fit gevoeld door alle medicatie en echt honger had ik dan toch niet. Doordat ik me niet fit voelde en weinig energie over had heb ik de eerste week veel moeten rusten.
Na een week mijn knie gestrekt in een brace mocht ik de zaterdag mijn knie voor het eerst een keer plooien. Tja, dat was eventjes verschieten. Ten eerste kon ik het zelf niet meer, de kracht in mijn been was precies volledig weg en ten tweede deed het extreem veel pijn. Gans mijn hele been trok tegen en begon te tintelen. Verder dan een paar graden ben ik de eerste dag dan ook niet geraakt. En meer dan 2 x op een dag plooien was er niet bij. Mijn knie bleef wijselijk nog eventjes de rest van de dag gestrekt in mijn brace. Na een aantal dagen steeds een klein beetje plooien moest ik de donderdag, 2 weken na mijn operatie op controle bij de chirurg. De hechtingen mochten er eindelijk uit. En dit was dan ook de eerste dag sinds 2 weken dat ik terug eventjes buiten ben geweest.
Op controle kreeg ik vervolgens de instructie: "Zwaai je benen maar over de rand van de tafel en begin maar met de benen te zwaaien". Oef, dat was toch wat pijnlijker dan gedacht, maar blijkbaar noodzakelijk om de beweeglijkheid terug te krijgen. Door het echter de dagen nadien stelselmatig te doen kon mijn knie steeds ietsje verder plooien zonder al te veel pijn. Verder kreeg ik de instructie om de brace nog wel te dragen wanneer ik ergens naartoe ging, maar in huis mocht mijn brace gelukkig uit. En dat was toch ook wat gemakkelijker om te gaan slapen. Al was het wel nog wat oppassen dat ik 's nachts geen verkeerde beweging met mijn knie zou maken.
De zondag, 18-02-2018 ben ik dan meegeweest met Glen naar de cross in Lebbeke. Weliswaar met mijn brace aan, maar zo was ik toch eventjes buiten. Het stappen ging wel nog niet soepel en heel traag, maar goed, ik was in beweging en een beetje zon deed deugd. De woensdag erop had ik een eerste afspraak bij de kinesist, waar het litteken wat werd losgemaakt en mijn knie werd gemobiliseerd. Op dat moment kon mijn knie toch al plooien tot 125 graden. Tot de 4e week bestond het bij de kinesist met name uit losmaken en mobiliseren. Oefeningen waren nog wat te vroeg. Ook 24-02-2018 ben ik met Glen meegeweest naar een wedstrijd in Lillois, waar het stappen al steeds vlotter ging. Stap voor stap begon ik iets minder te manken en iets vlotter te stappen. Al heeft het trap af lopen nog een tijdje geduurd voor ik dat deftig kon.
Helaas werd ik aan het einde van de 4e week geveld door de buikgriep, waardoor ik terug weer wat minder energie had en terug ook weer wat gewicht was verloren. Normaal kom je tijdens blessureperiode vaak aan door niets te doen, maar dit was bij mij toch andersom. Vanaf de week nadien mocht ik eindelijk beginnen met wat oefeningen bij de kinesist. Weliswaar nog niet al te veel, maar het was een begin. En ook de start met fietsen op de hometrainer was gegeven. Beginnen met 15 minuutjes. Aan het einde van de 5e week werd dit echter al snel opgeschroeft naar 30minuten door de kinesist, waarna iedere sessie bij de kinesitherapeut zou beginnen met 30minuten fietsen, losmaken, mobiliseren en dan een reeks oefeningen en evt. nog wat losfietsen.
Halfweg maart mocht ik bij de kinesist beginnen met wat loslopen op de trampoline, Oef, toch al een klein beetje lopen wat er ingestoken werd, al was het maar ter plaatse. Ook ter plaatse lopen op een airmat kwam erbij. De week nadien werd het al iets zwaarder door voor/achterwaarts te lopen en ook zijwaarts kwam erbij. Sinds begin deze week zijn ook de krachtoefeningen iets zwaarder geworden en mag ik toch al een legpress doen met 1 been. Helaas ging het niet altijd even vlot zoals verwacht en leveren de kinesessies toch soms wel wat pijn op. IJs blijven leggen is de boodschap en op tijd naar mijn lichaam luisteren.
Vandaag was het dan terug op controle bij de chirurg. En gelukkig goed nieuws. Het herstel is volledig op schema, dat het t.h.v. het litteken nog wat gevoelig is, is volstrekt normaal en het werd nu tijd volgens de arts om te beginnen met crawl zwemmen om mijn quadriceps te versterken en ook aquajoggen zal er terug ingestoken worden om eind april/begin mei volledig klaar te zijn om dan terug te beginnen met lopen. Ook mag ik als komende week het fietsen met mijn gewone fiets goed gaat, beginnen met het rijden op mijn koersfiets
Om terug te mogen lopen zal ik eind april echter eerst nog een keer op controle moeten gaan bij de sportarts om volledige toestemming voor sporthervatting te krijgen, maar er is nu genoeg om handen om terug al een beetje in conditie te komen.
Na enkele dagen kon ik mij stilletjes aan wat meer door het huis verplaatsen, weliswaar nog altijd met een brace aan, met mijn been gestrekt, maar zo kon ik toch ook aan tafel zitten met mijn been gestrekt op een andere stoel. Zo ben ik uren bezig geweest met diamond painting. De eerste week heb ik mij echter niet bijster fit gevoeld door alle medicatie en echt honger had ik dan toch niet. Doordat ik me niet fit voelde en weinig energie over had heb ik de eerste week veel moeten rusten.
Na een week mijn knie gestrekt in een brace mocht ik de zaterdag mijn knie voor het eerst een keer plooien. Tja, dat was eventjes verschieten. Ten eerste kon ik het zelf niet meer, de kracht in mijn been was precies volledig weg en ten tweede deed het extreem veel pijn. Gans mijn hele been trok tegen en begon te tintelen. Verder dan een paar graden ben ik de eerste dag dan ook niet geraakt. En meer dan 2 x op een dag plooien was er niet bij. Mijn knie bleef wijselijk nog eventjes de rest van de dag gestrekt in mijn brace. Na een aantal dagen steeds een klein beetje plooien moest ik de donderdag, 2 weken na mijn operatie op controle bij de chirurg. De hechtingen mochten er eindelijk uit. En dit was dan ook de eerste dag sinds 2 weken dat ik terug eventjes buiten ben geweest.
Op controle kreeg ik vervolgens de instructie: "Zwaai je benen maar over de rand van de tafel en begin maar met de benen te zwaaien". Oef, dat was toch wat pijnlijker dan gedacht, maar blijkbaar noodzakelijk om de beweeglijkheid terug te krijgen. Door het echter de dagen nadien stelselmatig te doen kon mijn knie steeds ietsje verder plooien zonder al te veel pijn. Verder kreeg ik de instructie om de brace nog wel te dragen wanneer ik ergens naartoe ging, maar in huis mocht mijn brace gelukkig uit. En dat was toch ook wat gemakkelijker om te gaan slapen. Al was het wel nog wat oppassen dat ik 's nachts geen verkeerde beweging met mijn knie zou maken.
De zondag, 18-02-2018 ben ik dan meegeweest met Glen naar de cross in Lebbeke. Weliswaar met mijn brace aan, maar zo was ik toch eventjes buiten. Het stappen ging wel nog niet soepel en heel traag, maar goed, ik was in beweging en een beetje zon deed deugd. De woensdag erop had ik een eerste afspraak bij de kinesist, waar het litteken wat werd losgemaakt en mijn knie werd gemobiliseerd. Op dat moment kon mijn knie toch al plooien tot 125 graden. Tot de 4e week bestond het bij de kinesist met name uit losmaken en mobiliseren. Oefeningen waren nog wat te vroeg. Ook 24-02-2018 ben ik met Glen meegeweest naar een wedstrijd in Lillois, waar het stappen al steeds vlotter ging. Stap voor stap begon ik iets minder te manken en iets vlotter te stappen. Al heeft het trap af lopen nog een tijdje geduurd voor ik dat deftig kon.
Helaas werd ik aan het einde van de 4e week geveld door de buikgriep, waardoor ik terug weer wat minder energie had en terug ook weer wat gewicht was verloren. Normaal kom je tijdens blessureperiode vaak aan door niets te doen, maar dit was bij mij toch andersom. Vanaf de week nadien mocht ik eindelijk beginnen met wat oefeningen bij de kinesist. Weliswaar nog niet al te veel, maar het was een begin. En ook de start met fietsen op de hometrainer was gegeven. Beginnen met 15 minuutjes. Aan het einde van de 5e week werd dit echter al snel opgeschroeft naar 30minuten door de kinesist, waarna iedere sessie bij de kinesitherapeut zou beginnen met 30minuten fietsen, losmaken, mobiliseren en dan een reeks oefeningen en evt. nog wat losfietsen.
Halfweg maart mocht ik bij de kinesist beginnen met wat loslopen op de trampoline, Oef, toch al een klein beetje lopen wat er ingestoken werd, al was het maar ter plaatse. Ook ter plaatse lopen op een airmat kwam erbij. De week nadien werd het al iets zwaarder door voor/achterwaarts te lopen en ook zijwaarts kwam erbij. Sinds begin deze week zijn ook de krachtoefeningen iets zwaarder geworden en mag ik toch al een legpress doen met 1 been. Helaas ging het niet altijd even vlot zoals verwacht en leveren de kinesessies toch soms wel wat pijn op. IJs blijven leggen is de boodschap en op tijd naar mijn lichaam luisteren.
Vandaag was het dan terug op controle bij de chirurg. En gelukkig goed nieuws. Het herstel is volledig op schema, dat het t.h.v. het litteken nog wat gevoelig is, is volstrekt normaal en het werd nu tijd volgens de arts om te beginnen met crawl zwemmen om mijn quadriceps te versterken en ook aquajoggen zal er terug ingestoken worden om eind april/begin mei volledig klaar te zijn om dan terug te beginnen met lopen. Ook mag ik als komende week het fietsen met mijn gewone fiets goed gaat, beginnen met het rijden op mijn koersfiets
Om terug te mogen lopen zal ik eind april echter eerst nog een keer op controle moeten gaan bij de sportarts om volledige toestemming voor sporthervatting te krijgen, maar er is nu genoeg om handen om terug al een beetje in conditie te komen.
3-2-2018 Operatie ITB-release achter de rug
Gisteren was het dan zover, de dag van de operatie. We moesten al vroeg vertrekken (5.30u), gezien ik me om 7 uur moest aanmelden in het AZ-monica te Deurne. We waren wel iets te vroeg, maar echt lang moesten we toch niet wachten. Om 7 uur kon ik mij direct aanmelden bij de receptie en om half 8 werden we al richting het daghospitaal gebracht, waar ik de eerste was om in te schrijven. Nadien direct naar de kamer, waar wat testjes werden gedaan (bloeddruk, zuurstofsaturatie, hartslag, temperatuur en een vragenlijst) en dan was het al vrij snel richting de wachtzaal voor het operatiekwartier, gezien ik om 8.15 al geopereerd zou worden.
Eerst werd ik vertild naar een operatiebed en nadien de operatiezaal in, waar alles werd voorbereid. Bloeddrukmeter werd aangedaan, plakkertjes voor EKG werden opgeplakt en het infuus werd ingestoken. Dit was echter iets minder aangenaam, gezien ze de eerste poging misstoken hebben.
Ook de arts kreeg ik nog eventjes te spreken voor de operatie. Al vrij snel daarna werd ik met een masker in slaap gedaan en ik was dan ook vrij rap weg.
Rond kwart voor 10 ben ik dan een eerste keer wakker geworden in de ontwaakzaal, waarna ik vrij snel nadien terug naar de kamer werd gereden. Ik was er nog geen 2 minuten of Glen en zijn moeder waren er ook al. Ik was echter nog vrij versuft, draaierig en wat slaperig, waardoor ik toch vaak terug in slaap ben gegleden. Tegen half 12 is er dan een verpleegster gekomen om eens te kijken en te testen of alles oké was. Zeker, omdat het eten er vrij snel aan zou komen. Ik werd dan iets rechterop gezet in bed waarbij ook mijn bloeddruk werd getest, maar dat verliep toch niet zo goed. Ik was ineens zo draaierig en misselijk, dat ik terug lager moest gaan liggen en me toch een hele tijd niet goed heb gevoeld. Achteraf hoorde ik van de verpleegster dat mijn bloeddruk op dat moment maar 60/20 was en dat ik nog witter zag dan de lakens op mijn bed.
Iets na het eten is mijn bloeddruk dan terug gecontroleerd en dit was dan gelukkig toch al 110/60. Ik heb me echter nog lang heel erg moe gevoeld en de tijd dat Glen en zijn moeder weg waren om iets te eten in de cafetaria heb ik dan ook geslapen tot 2 uur 's middags. Vanaf toen is het stilletjes aan ietsje beter gegaan en heeft Glen mij stukje bij beetje steeds iets rechter gezet in bed. Tegen 2 uur/half 3 hebben ze het dikke verband van mijn been af gehaald en de drain verwijderd, omdat er rond die tijd ook iemand zou komen om mij een brace aan te meten. Uiteindelijk, nadat ik een brace om had en de assistent van de dokter langs was geweest mocht ik naar huis.
Nog een uurtje in de auto en dan eerst langs de apotheek om medicatie op te halen. Ibuprofen, paracetamol en injecties tegen flebitis, die ik 10 dagen lang in mijn buik moet krijgen, gezien ik de eerste week mijn knie niet mag plooien en de eerste dagen zeker niet veel zal kunnen stappen.
Ik mag wel steunen, maar op dit moment heb ik nog veel te veel pijn.
Later volgt een verslag over de revalidatie. Nu eerst een weekje goed uitrusten.
Eerst werd ik vertild naar een operatiebed en nadien de operatiezaal in, waar alles werd voorbereid. Bloeddrukmeter werd aangedaan, plakkertjes voor EKG werden opgeplakt en het infuus werd ingestoken. Dit was echter iets minder aangenaam, gezien ze de eerste poging misstoken hebben.
Ook de arts kreeg ik nog eventjes te spreken voor de operatie. Al vrij snel daarna werd ik met een masker in slaap gedaan en ik was dan ook vrij rap weg.
Rond kwart voor 10 ben ik dan een eerste keer wakker geworden in de ontwaakzaal, waarna ik vrij snel nadien terug naar de kamer werd gereden. Ik was er nog geen 2 minuten of Glen en zijn moeder waren er ook al. Ik was echter nog vrij versuft, draaierig en wat slaperig, waardoor ik toch vaak terug in slaap ben gegleden. Tegen half 12 is er dan een verpleegster gekomen om eens te kijken en te testen of alles oké was. Zeker, omdat het eten er vrij snel aan zou komen. Ik werd dan iets rechterop gezet in bed waarbij ook mijn bloeddruk werd getest, maar dat verliep toch niet zo goed. Ik was ineens zo draaierig en misselijk, dat ik terug lager moest gaan liggen en me toch een hele tijd niet goed heb gevoeld. Achteraf hoorde ik van de verpleegster dat mijn bloeddruk op dat moment maar 60/20 was en dat ik nog witter zag dan de lakens op mijn bed.
Iets na het eten is mijn bloeddruk dan terug gecontroleerd en dit was dan gelukkig toch al 110/60. Ik heb me echter nog lang heel erg moe gevoeld en de tijd dat Glen en zijn moeder weg waren om iets te eten in de cafetaria heb ik dan ook geslapen tot 2 uur 's middags. Vanaf toen is het stilletjes aan ietsje beter gegaan en heeft Glen mij stukje bij beetje steeds iets rechter gezet in bed. Tegen 2 uur/half 3 hebben ze het dikke verband van mijn been af gehaald en de drain verwijderd, omdat er rond die tijd ook iemand zou komen om mij een brace aan te meten. Uiteindelijk, nadat ik een brace om had en de assistent van de dokter langs was geweest mocht ik naar huis.
Nog een uurtje in de auto en dan eerst langs de apotheek om medicatie op te halen. Ibuprofen, paracetamol en injecties tegen flebitis, die ik 10 dagen lang in mijn buik moet krijgen, gezien ik de eerste week mijn knie niet mag plooien en de eerste dagen zeker niet veel zal kunnen stappen.
Ik mag wel steunen, maar op dit moment heb ik nog veel te veel pijn.
Later volgt een verslag over de revalidatie. Nu eerst een weekje goed uitrusten.
21-01-2018 Operatie noodzakelijk voor herstel
Afgelopen woensdag 17 januari had ik een afspraak bij een orthopedisch chirurg verbonden aan het AZ-monica, gespecialiseerd in sportletsels. En daarmee is hij naast sportarts Kris Peeters de 2e die van mening is dat een operatie van de ITB noodzakelijk is om te kunnen herstellen. De dag nadien heb ik dan een afspraak kunnen maken voor een operatie die zal doorgaan op 2 februari. Nadien zal dan een zware revalidatie volgen om weer terug te kunnen lopen, met zeker 8 a 10 weken geen enkele looptraining, maar stap voor stap zal ik weer terug komen en hopelijk ga ik dan een periode tegemoet zonder blessureleed.
Voor nu is het een kleine 2 weken overbruggen, waarin ik al veel stabilisatie ga doen. Helaas zal het voor conditie onderhoud niet veel meer zijn dan wat aquajoggen en wat zwemmen.
Voor nu is het een kleine 2 weken overbruggen, waarin ik al veel stabilisatie ga doen. Helaas zal het voor conditie onderhoud niet veel meer zijn dan wat aquajoggen en wat zwemmen.